Twa wike tebek
hienen wy in bysûnder jubileum te fieren: fjirtich jier lyn seagen wy inoar
foar it earst op it stikje grien op De Kadal! Noch foardat wy nei de
beukerskoalle gongen, kaam sy by my yn de strjitte wenjen – allinnich buuv en
buum Wassenaar en frou Postma skieden ús sliepkeammerkes.
Yn fjirtich jier
bart der in soad yn elts libben: der komme minsken by en fan in pear moat
definityf ôfskie naam wurde. Der wurde blokfluit-, swim- en skoaldiploma’s
helle. Relaasjes bloeie op en bliede wer dea. De studintetiid wurdt ynwiksele
foar ‘it boarchlike bestean mei in echte baan’.
En der wurdt
ferhúze, en sa wenje wie no 177 autokilometers fan inoar.
Yn dy fjirtich
jier wienen der perioaden dat wie alle dagen kontakt hienen, mear perioaden dat
der likernôch gjin kontakt wie, oant der wat yngrevens barde oft wy wer ris
ôfpraten. Twa wike lyn setten wy om 14.00 oere op in stasjon fan Swol útein mei
praten… en om 22.00 oere doe’t de trein gie, wienen wy én noch net útpraat én
hienen wy gjin tel stil west. Altiten is dy spesjale bân bleaun.
By in besite oan
Swol ‘heart’ eins wol: omsneupe yn ‘Waanders in de Broeren’. Mei oare wurden,
in besite oan de prachtige boekesaak yn de Broerentsjerke. De kolleksje is net
folslein oars as by Van der Velde yn Ljouwert, mar it folsleine plaatsje is sa
prachtich: it hege gebou dat dochs sfearfol is, in brasserie en ál dy boeken.
Wy joegen inoar boeketips, wikselen ús mienings út oer boeken dy’t wy beide
lêzen hienen én praten fansels oer eartiids. Oer de boeken dy’t wy lienden yn
de byb fan Sint Jabik. Sy lies sa’n soad dat sy healwei de legere skoalle al
C-boeken útsykje mocht… se hie alle aardige B-boeken doe al lêzen. Ik hold ek
wol fan lêzen mar lies perfoarst net sa fluch en sa’n soad as sy.
‘Lutje de pony’
wie myn favorite boek, fertelde ik har. It wie yn dy ‘hynderperioade’ dy’t
likernôch elts famke in kear yn har libben hat. It ferhaal fan in brún-wite
pony dy’t ferkocht wurdt… of sa. Want ik wit it net mear persys. Ik wit
allinnich noch dat it boek djippe yndruk op my makke – foaral dy ferkeap fan
Lutje wie dramatysk – en ik dêrnei in hiel soad ‘Lutjes’ tekene haw mei myn
filtstiften. Ien tekening hat lang op it plankje boppe myn bêd stien. Ik sjoch
it noch sa foar my: it omslach mei de brún-wite pony en myn frije
ynterpretaasje dêrfan.
In pear jier lyn
haw ik noch wolris socht nei Lutje op websiden fan twaddehânsboekesaken. It likende
wol foar altiten ferdwûn… oant fan ‘e jûn doe’t ik ynienen oan de besite oan
‘Waanders in de Broeren’ weromtocht. Ik pakte myn mobyl en socht gewoan nóchris
op ‘Lutje de pony’… en jawis: te keap oanbean op Marktplaats foar € 0,10!
De keap is
sletten, mei in pear dagen haw ik – as it goed is – myn favorite boek (ea? No,
dat is wat te mâl) nei in dikke tritich jier wer yn hannen.
Ik bin bang dat
dit wolris de deastek fan in romantisearre gefoel wurde kin…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten