233

Bij het binnenstappen van de V&D dacht ik eerst even:  “Oh, hier heb ik even helemaal geen zin in”, maar die gedachte verdween als sneeuw voor de zon bij de aanblik van het rek met tassen naast de jongeman. Ik had even geen zin in een verkooppraatje gehad van een te vlotte, snelbabbelende jongen, die zijn verhaaltje helemaal volgens de training zou afdraaien…

Ik stopte, haalde de ‘oortjes’ van de mp3-speler uit de oren en keek hem verwachtingsvol aan. Bij het zien van de kleuren had ik ineens wél zin in het verkooppraatje. In een flits had ik namelijk besloten dat ik die ene tas moest hebben.

“Welke vindt u het mooist?” vroeg de jongeman.

Briljante openingszin! Op zo’n vraag is naast het antwoord “Ik vind geen een mooi” eigenlijk maar een handeling mogelijk, en dat is een van de tassen aanwijzen en zeggen “Die!”.

Ik lachte en zei: “Jij hebt een goede training gehad!”

En vervolgens wat er van mij werd verwacht: “Die”.

Hij gaf het ruiterlijk toe door heel trots “Ja” te zeggen en pakte de PiP Studio-tas van het rek. Wat toen volgde was een volslagen niet-te-volgen-verhaal, hakkelend en stotterend over Stop Aids Now.

Arme jongen…

Als ik al niet was gezwicht voor de schoonheid van de bescheiden big-shopper, dan had ik de artbag uit medelijden gekocht. Niet voor de mensen en kinderen die HIV-geïnfecteerd zijn, maar voor de jongen die helemaal van zijn stuk was.

Blij met mijn PiP Studio-shopper liep ik naar de kassa (voor maar € 5,- een goed doel gesteund en een leuke shopper rijker. Aanzienlijk goedkoper dan de leren PiP Studio tas van ruim € 130,- die ik laatst heb gescoord en die in principe hetzelfde doet – mijn spullen handig bijeen houden. En van die dure is Stop Aids Now niet beter geworden!). Ik vroeg aan de verkoopster van V&D of het goed liep met de artbags, en daar kon ze (gelukkig) positief op antwoorden.

Een mooi product, een goed doel en een aandoenlijk jongetje die niet uit zijn woorden komt, is een ijzersterke combinatie. Véél effectiever dan het gladst denkbare praatje.