Begin dit jaar schreef ik in blog 017 dat ik nogal last van mijn leeftijd begon te krijgen. Anders gezegd: 40 worden vond (en vind) ik maar helemaal niks, en ik bedacht dat het niet-vieren van mijn verjaardag in een zonovergoten land - bij voorkeur op een Antilliaans eiland - wel eens een heel goed idee zou kunnen zijn. Het niet-vieren van mijn verjaardag zou niet de bijzonderheid zijn, want ik vier mijn verjaardag al jaaaaren niet meer. De verre bestemming zou wel dat speciale tintje zijn...
Vorig jaar was ik op mijn verjaardag samen met mijn lief op het huis van schoonmoeders aan het passen en kwamen zussies en zwagers afgereisd voor een bakkie met gebakkie in Drenthe. Ondanks dat we op de eerste zondag in oktober bijeen zaten - dus al in de herfst - genoten we in de tuin, in de zon van de koffie met wat er bij!
Mijn voornemen van begin dit jaar is werkelijkheid geworden. Als ik zoiets bedenk, voer ik dat over het algemeen ook wel uit. Op mijn 40ste verjaardag zit ik met mijn lief op Curaçao! Hoe ziet het niet-vieren van de verjaardag er bijvoorbeeld uit... een praktijkvoorbeeld:
's Ochtends wanneer de wekker gaat is de temperatuur al behoorlijk richting de 30 graden boven nul! Heerlijk! Mijn lief zingt lang zal ze leven en we roepen 40 keer hoera. Vervolgens een gewone vakantieochtend met douchen, ontbijten, bakkie koffie, even lezen en die laatste drie dingen allemaal op de veranda in de schaduw en onder de ventilator.
Aan het eind van de ochtend over de hoge brug naar Willemstad-Punda voor postzegels voor op de vakantiekaartjes. Het is druk bij het postkantoor dus het vinden van een parkeerplek neemt even wat tijd: rondjes rijden rond de markthal in de hoop dat er een plekje vrij komt. Het lijkt wel thuis in Leeuwarden, op een zonnige zondag wanneer iedereen het originele idee heeft om in de auto een ijsje bij La Venezia te halen zodat parkeervergunninghouders geen plekje meer kunnen vinden!
Het tweede rondje levert plek 503 op en ik gooi geld in de automaat voor een uur. Dat lijkt veel voor het halen van een paar postzegels in het postkantoor dat op zo'n 50 meter van de parkeerplaats staat... maar dat is het niet. We zijn niet in snel-snel, klant-is-koning, dienstverlenend, klantgericht West-Europa. Na een half uur zitten we nog steeds met een nummertje in de hand op een bank te wachten. Ach, het is vakantie en het enige dat we nog willen vandaag is een gebakje eten en snorkelen. Het heeft ook wel weer wat.
Bij de bakkerijafdeling in de supermarkt worden we vervolgens wederom niet beleefd te woord gestaan of aangekeken - we zijn het al gewend - en worden twee stukjes taart op de zij, half over elkaar in een te klein doosje gepropt. "Het moet toch stukken (kapot) in de maag," zou mijn moeder gezegd hebben...
Het snorkelen in de Blauwe Baai is weer geweldig, en het aantal Lion fish is alweer groter geworden ten opzichte van de dag ervoor... dat is echt wel een vervelende epidemie voor het Caribisch gebied...
We maken een flinke ronde langs de rotsen, zonnen onderweg op een vlot en snorkelen weer terug naar de strandstoelen. Toch zeker een uur onderweg geweest. Dan komen er ineens hele donkere wolken over het land naar de kust drijven, voelen we een paar drupjes en komt het vervolgens met bakken uit de lucht vallen: een echte tropische bui. We rennen naar de bar die overdekt is met een palmbladeren dak, en nemen twee Amstel Bright. Op de verjaardag in de zon! :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten