231

Wanneer mijn lief twee Amstel Bright bij de bar op het strand haalt, komt hij met het verbijsterende bericht terug dat er ‘even’ paniek is, omdat een kind in het zwembad zou zijn verdronken… Het zwembad ligt direct achter de strandbar. Mensen rennen naar het zwembad een aantal kinderen huilt en schreeuwt hysterisch, ouders halen de eigen kinderen bij het zwembad vandaan en iedereen kijkt elkaar verslagen aan. Naast ons zit een ouder echtpaar aan een tafeltje. De vrouw zegt tegen de man dat ‘piep’ en ‘piep’ aan het reanimeren zijn. Wij blijven uit de buurt omdat we niet kunnen reanimeren en dan toch alleen maar in de weg staan...

Het duurt verschrikkelijk lang voordat de ambulance er is.

De mensen die gereanimeerd hebben komen bij het stel naast ons zitten.

“Zal ik straks maar rijden”, biedt de ene man de andere aan. Kan hij even ‘bijkomen’ en een borrel nemen. Maar de man slaat het aanbod af. Hij kan zelf wel terugrijden.

“We hebben ons best gedaan, schat” zegt de man tegen de vrouw. Maar het is hen niet gelukt het kind te redden. Ook een andere meneer die terugkomt van de onheilsplek vertelt aan mijn lief dat het kindje het niet gaat redden. Verslagen kijken de strandgasten wat voor zich uit voordat ze het strand en de strandbar verlaten. Er is maar een route naar de uitgang en dat is langs het bewuste zwembad, waar politie en security rondlopen.

Het noodlottige ongeval had grote indruk gemaakt en bleef ergens boven in het hoofd rondspoken. Misschien juist wel doordat er op geen enkele manier bij het zwembad of op het strand aandacht besteed werd aan het ongeval en het overleden kindje. Er stond nergens een kaarsje, beertje of bos bloemen, er werd geen informatie verstrekt aan de gasten van het resort. De volgende dag stond er alleen een bord bij het bewuste zwembad dat afgezet was met gele linten, met de tekst dat er tijdelijk geen toegang was tot het zwembad in verband met een chloorbehandeling. En ik weet zeker dat de gasten die het kindje gereanimeerd hadden, geen slachtofferhulp hebben gekregen…

Het idee dat er op een paar meter afstand een kindje was verdronken in het zwembad, was verschrikkelijk. Dat het voorval niet meer werd genoemd en het kindje voor ons zelfs geen naam had, maakte het nog erger. Aan een anoniem leven was een einde gekomen, en er werd niet meer over gesproken. Pas op de dag van de terugvlucht hadden we wifi op het vliegveld en sloeg mijn lief aan het surfen op zijn mobiel. Hij vond een berichtje op Paradise FM:

De Vigilante meldde afgelopen weekend in haar sms-dienst dat een vierjarige in de zee bij Blue Bay zaterdag zo veel water naar binnen heeft gekregen dat het naar het ziekenhuis moest worden vervoerd. Afgelopen zondag kwam het treurige bericht naar buiten dat het kindje zou zijn overleden, zo meldt de krant.

Het bericht klopte van geen kant, maar het was in ieder geval ‘iets’. Mijn lief zocht verder en vond op de site van Dolfijn FM een ander bericht: 

 

Jongentje (4) overleden in Sehos

Gisteren is in het Sehos een 4-jarige peuter overleden. Het jongetje, Regene Cijntje, werd zaterdag uit een zwembad bij Blue Bay gehaald en moest gereanimeerd worden. Hij werd meteen overgebracht naar het Sehos waar artsen hun best deden om hem in leven te houden. Maar dat is niet gelukt. Gisteren is hij overleden.

Het bericht naderde de waarheid, en het jochie had een naam gekregen: Regene Cijntje.
Ook al zullen de nabestaanden en de reanimerende strandgasten deze blog niet lezen wil ik hen langs deze weg heel veel sterkte wensen.