Er is iets veranderd.
Vorig jaar viel in februari de bekende envelop in de brievenbus met daarin de uitnodiging voor de opfriscursus ‘Bildts schrijven’ van Meester Kas. Ik was blij. Ik dacht met weemoed aan mijn geboortegrond, aan mijn moedertaal, aan alles dat ooit was en mooie gevoelens had achtergelaten… tot het moment ik daadwerkelijk in het terugkomklasje zat. Ik omschreef het in blog 083 als terugkomen in een koud, kil, eenzaam huis. Niks geen warm bad, warme deken, warme jas of warm weerzien.
Gisteren deed het gewoon pijn toen ik de brievenbus opende en het welbekende handschrift op de envelop zag staan. Het trauma van vorig jaar dacht ik redelijk verwerkt te hebben, maar van het een op het andere moment kwam de teleurstellende ervaring van vorig jaar weer boven. De deceptie.
Hoe vertel ik Meester Kas na jaren dat ik niet zal deelnemen aan de opfrisavond? Moet ik het laten bij alleen ‘ik sil d’r niet bijweze fan ’t jaar’ waarop ik vast en zeker volgend jaar wéér gewoon een uitnodiging van hem krijg? Uitleggen waarom ik niet zal deelnemen, en waarschijnlijk volgend jaar en de jaren erna ook niet, kan ik niet…
De reactietermijn is tot 10 maart dus ik kan nog even nadenken over de tekst die ik op de jaarlijkse ansichtkaart aan Meester Kas schrijf. Altijd een ansicht met een bloem erop.
De reactietermijn is tot 10 maart dus ik kan nog even nadenken over de tekst die ik op de jaarlijkse ansichtkaart aan Meester Kas schrijf. Altijd een ansicht met een bloem erop.
Ik kijk nog eens naar de uitnodiging en de envelop.
Ik zie het hoofd van Koningin Beatrix met een stempel erover.
Ik lees mijn naam en adres: de tweede letter van mijn postcode klopt niet.
En ik mis iets op de voorzijde: Meester Kas heeft voor het eerst zijn naam en adres op de achterzijde van de envelop geschreven!
Is er dan echt niets dat gewoon lekker bij het oude kan blijven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten