056

Een keer per jaar valt ‘ie op de mat.

Het handschrift herken ik uit duizenden. Nou ja, duizenden. Bij wijze van spreken dan. Misschien is het trouwens nog niet eens zozeer het handschrift op de envelop dat voor de herkenning zorgt. Het is bij nader inzien denk ik de plaats van de complete afzender op de envelop: naam, straat, postcode en plaats staan namelijk op de voorzijde, linksonder de adressering. ‘Meester Kas’ is de enige die de gegevens van de afzender daar schrijft.

In de envelop zit ieder jaar de vertrouwde gevouwen A4, met daarop een uitnodiging en een agenda voor de ‘weromkomaven’.

Wie het Bildts beheerst, weet dat er geen tikfouten in dat gekke woord zit!

Voor wie het Bildts überhaupt niet kent, eerst een kort leescollege (van Wikipedia):

Het Bildts is een streektaal die wordt gesproken in de Friese gemeente en polderstreek het Bildt in de dorpen St.-Annaparochie (Bildts: Sint-Anne), St.-Jacobiparochie (Sint-Jabik), Vrouwenparochie (Froubuurt), Oudebildtzijl (Ouwe-Syl), Westhoek (De Westhoek) en Nij Altoenae.

In 1505 werd de noordelijke Middelzee ingepolderd door Hollandse heren, die hun werkkrachten uit de omgeving van Werkendam in de tegenwoordige provincie Zuid-Holland haalden. Deze inpolderaars zijn in de streek blijven wonen en waren de eerste Bildtkerts. Algemeen wordt aangenomen dat het Bildts een vermenging is van Zuid-Hollandse dialecten met het Fries van de polderbewoners uit de omliggende gebieden.

Er is enige controverse over de precieze afkomst van de eerste Bildtkerts en over de mate van beïnvloeding van het Bildts door het Fries.

Naar schatting waren er in 2006 ongeveer 6000 mensen die het Bildts beheersen.

Ik ben een van die 6000 mensen. Ik kan het Bildts niet alleen spreken, verstaan en lezen. Ik kan het ook schrijven, dankzij een cursus gevolgd bij de gepensioneerde leraar ‘Meester Kas’ uit Sint-Anne. De cursus werd gegeven op dinsdagavond van september tot april, en ik mistte geen les. Het was het klasje met maar acht leerlingen, waarin het altijd leuk en gezellig was. Maar het was vooral de kwaliteit van de leraar én de door hem ontwikkelde lesmethode. De Bildtse cursus was en is een uitstekende taalcursus.

Bildts schrijven doe ik niet iedere dag. Af en toe een sms naar zussie, mijn boodschappenbriefje schrijf ik in het Bildts, tijdens de jaarlijkse weekendcursus prozaschrijven maak ik mijn teksten in het Bildts en tot 1 september jl. schreef ik regelmatig een blog in het Bildts op mijn hyvessite.
Juist voor de mensen die het Bildts schrijven niet (kunnen) onderhouden, maar dat wél graag willen, organiseert ‘Meester Kas’ ieder jaar een opfriscursus van twee uurtjes. Een avond op herhaling, een avond terug naar de schoolbankjes. Weromkomaven is letterlijk vertaald: terugkomavond.

Binnen een maand mag ik weer even lekker een avond met Bildtkerts, in de bibliotheek in Sint-Anne Bildts praten en schrijven, oefeningen maken, lachen en geconcentreerd een altijd pittig dictee maken…

Maar de weromkomaven is niet alleen een avond op herhaling en de kennis van de taaltheorie opfrissen.  

Bildts is mijn moedertaal.

Een avondje Bildts is een avondje thuiskomen.