Het was meer dat ik niet wilde opgaan in de grote grijze massa, dan dat het recalcitrantie was.
Ik denk tenminste dat velen mijn haar- en klederdracht als recalcitrant pubergedrag afdeden, toen ik op mijn vijftiende er als een ‘hardrocker’ bij liep. Het was geen afzetten, het was de wens gezien te worden. Misschien was toen wel het grootste compliment dat iemand maakte, de opmerking dat ik niet meer in het dorp thuishoorde, omdat ik geen dorpsmeisje was!
Mijn lange haar was getoupeerd tot een enorme wilde bos, ik droeg strakke panterbroeken of streepjesbroeken (zwart-wit, zwart-rood), een zwarte sweater, leren jas met spijkerbodywarmer erover… Dat werk. Accessoires waren zo’n vijfentwintig jaar geleden: spelden, oorbellen in de vorm van een slang, een ring met slang, vele zwarte veters, koorden en riemen om de nek en pols, een riem met spijkernoppen om de enkel en een riem met spijkernoppen om de middel. Make-up: zwart oogpotlood.
Destijds wist ik exact twee winkels waar ik mijn kleding kon kopen: Dick’s Dumpstore en Ursula In Leeuwarden. ‘Large popmerchandising’ was mij niet bekend… als het toen al bestond, maar dat denk ik nu eigenlijk wel. Weliswaar nog niet met een handige webshop, maar vast en zeker al wel met een dikke catalogus vol bandshirts, stoere kleding en heftige sierraden.
Eerlijk gezegd ken ik Large nog maar een maand of drie… via een neef van ruim 16 die met zijn halflange haar en snoeiharde muziek superstoer is. Toen ik in november vroeg wat ‘ie voor Sinterklaas wilde van zijn ’tante’ (ik wil niet dat mijn oudste neven mij tante noemen – en dat doen ze ook niet – dus vandaar de aanhalingstekens), kwam de catalogus van Large op tafel.
Mijn tante vroeg vijfentwintig jaar geleden of ze voor mij misschien een collecte moest gaan houden, zodat ik een nieuwe broek zou kunnen kopen voor de gestreepte broek met gescheurde knieën die ik toen droeg…
Ik kocht afgelopen november voor mijn neef een herenarmband van zwart leer en metaal bij Large en een shirt van Metallica.
Weer even lekker anders dan vele anderen.
zolang je nog niet weet wie je bent, is het toch fijn "iets" te zijn. Al is het dan ook door je kleding. Of het nou hardrock, punk(bestaat dat nog?) of (godbeware me) kakker is. Ik vond je looks helemaal TOP! Heb je wel eens advies gevraagd over je haar, zat veel zeep in geloof ik.
BeantwoordenVerwijderen