De supermarkt heeft twee schuifdeuren. Ik denk dat het de bedoeling is, dat ik door de rechter schuifdeur de supermarkt binnen stap, vervolgens langs alle schappen loop, en dan bij de linker schuifdeuren (het dichtst bij de kassa) de supermarkt weer verlaat. Maar de linker deuren zijn het dichtst bij mijn voordeur én bij de plek in de supermarkt waar ik moet zijn, dus door die deuren ga ik zowel naar binnen als naar buiten. De aardige eigenaar vindt dat ook prima; hij weet waar ik voor kom, en zegt altijd heel vriendelijke goedendag. Hij heeft nog nooit gezegd, dat ik om moet lopen.
Trouwens, wanneer ik in deze supermarkt kom, ben ik meestal de enige klant, dus om nou te zeggen dat ik tegen een ‘stroom’ inloop, nou nee.
Anyway, vandaag liep ik weer even binnen en vervolgens recht op mijn doel af: de koeling waarvan de bovenste plank gevuld is met emmertjes yoghurt. Niet van die zure, dunne ‘Hollandse’ brij die je in een kommetje of bord schenkt. Nee, van die stevige, romige yoghurt die bij wijze van spreken in het emmertje blijft, wanneer je ‘m zonder deksel op de kop houdt. Yoghurt die je niet in een schaaltje schenkt, maar schept! Er staat dan ook niet alleen yoghurt op het emmertje, maar ook yoğurt. Het vlaggetje op de verpakking is niet opgebouwd uit drie banen (rood-wit-blauw), maar bestaat uit een witte wassende maan en een witte ster in een rood veld. Oftewel, de Turkse supermarkt hiernaast is mijn yoghurt-‘hofleverancier’.
Omdat ik niet de enige ben die verslingerd is aan deze yoghurt, maar ook zus alleen nog maar de maaltijd kan afsluiten met een kommetje Turkse yoghurt, koop ik altijd vier emmertjes tegelijk. De buurman kijkt er niet meer van op, wanneer ik het halve schap in een keer leeg koop.
Nu heeft zich iets bijzonders voorgedaan de afgelopen maanden…
Bijna twee jaar geleden werd bij mij CU gediagnosticeerd. CU staat in dit geval niet voor de Christen Unie, maar voor Colitis Ulcerosa. Dat zegt vele mensen niets (mij ook niet tot twee jaar geleden), maar het is enigszins te vergelijken met Crohn, waar velen wel eens iets over hebben gehoord. Het zou trouwens kunnen dat door een uitzending van ‘Je zal het maar hebben’ van ongeveer twee weken geleden, CU nu ook iets bekender is. Ik heb zelf die uitzending niet gezien, heb er alleen iets over gehoord. Zeer kort omschreven: CU is een chronische darmontsteking.
Na de diagnose kreeg ik diverse poeders, pillen en vloeistoffen die ik trouw iedere dag innam en mezelf toediende. Toen alles goed onder controle was, bouwde ik het aantal iets af, maar nul werd het nooit. Al met al bleef de CU ruim een jaar goed onder controle: bijna nergens last van, ik leidde een ‘gewoon’ leven. Tot vorig jaar mei: het was mis en het was niet onder controle te krijgen. Overigens geen dag werk gemist, maar privé was het best zwaar…
Onderzoeken, medicijnen opschroeven… het hielp allemaal niets. Toen zei de specialist: “Prednison”. En dat was schrikken.
De dag dat ik de Prednison in huis had, ging het best wel aardig, dus ik stelde het starten van de kuur een dag uit. Ook de volgende dag ging het best goed. Om een lang verhaal kort te maken: de Prednisonkuur heb ik nooit gehad. Op wonderbaarlijke wijze ging het steeds beter.
Inmiddels eet en drink ik weer alles, heb ik geen last van de CU, voel ik me prima en gebruik ik al circa vijf weken nul-komma-nul medicijnen! Die wonderbaarlijke ‘genezing’ begon ongeveer op het moment ik véél minder water ging drinken (ik denk dat ik wel bijna drie liter per dag dronk), ik het water verving voor de oplosthee van Zonnatura én… ik ‘verslaafd’ raakte aan de Turkse yoghurt.
De Turkse yoghurt als wondermiddel…
Het is absoluut op geen enkel onderzoek of op enige wetenschap gebaseerd.
Mensen met CU, Crohn, PDS etc. moeten ook vooral naar hun specialist blijven luisteren en niets zelfstandig veranderen in de medicatie, naar aanleiding van deze blog.
Maar zolang ik niet weet waardoor mijn CU wél zo’n enorme positieve ommezwaai heeft gemaakt, vind ik het een mooie gedachte dat het de inhoud van de emmertjes is, die ik voor € 2,- per stuk bij de buurman koop!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten