258

Even terugkomend op mijn blog over postcrossing. Wie niet weet waar ik het over heb: lees eerst even blog 241.

99 Dagen geleden, op 16 december 2011, meldde ik mij aan als postcrosser en verstuurde mijn eerste ansichtkaart. Bestemming: Russia, een mevrouw die zich op de postcrossingwebsite point_lucky noemt. Pas 27 dagen later kwam de kaart aan. Toch leuk (denk ik). Terwijl de kaart naar Russia onderweg was stuurde ik ook alvast kaarten naar Finland, Duitsland, de Verenigde Staten, Brazilië en Belarus.

Op 4 januari werd ik ‘beloond’: na het sturen van zeven kaarten ontving ik er een! De afzender was ‘BanDana’ die in Belarus woont.

De SvZ (stand van zaken) na 99 dagen postcrossing:

Aantal verzonden ansichtkaarten: 36 waarvan er 33 zijn aangekomen en drie nog onderweg zijn (al zeven, negen en dertien dagen).

Aantal ontvangen ansichtkaarten: 32.

Dit zijn de statistieken… de koude cijfers. Maar hoe zit het met het gevoel? In blog 241 schreef ik het volgende:

Ik weet niet wie dit hele stuur-elkaar-een-kaartje-systeem heeft bedacht – ik denk een ansichtkaartenuitgever of een bezorgdienst – maar ik vind het leuk.

Niet meer en niet minder dan ‘leuk’.

Ik vind het leuk om een kaartje te sturen en een kaartje te ontvangen. En dan vind ik het vooral leuk wanneer het bekenden betreft (zus G en vriendin A zijn nogal van het kaarten sturen, dank daarvoor!), maar ook onbekenden (denk ik).

Mocht het toch niet zo leuk blijken te zijn, dan kap ik er gewoon weer mee.

Dat dat gemakkelijk kan is dan ook wel weer leuk.

Dat was een nogal onderkoelde instelling vergeleken met een postcrosser als ’Nordbaer’. Hij schrijft onder andere op zijn postcrossingpagina: My fiancé (which is also active on postcrossing) has been penpalling for more than 25 years. One of her penpals, the Turkish postcrosser nihan, sent her the link to this postcard paradise. I tried it first and was infected by the postcrossing virus in the same second... :-)))

Ik ga er geen doekjes om winden: ik vind postcrossing bij nader inzien helemaal niet leuk. Ik ben niet gegrepen, geïnfecteerd, door het zogeheten postcrossingvirus. Ik vind het zelfs een beetje zielig…

Wie er een eigen mening over wil vormen raad ik aan, net als ik, gewoon zelf een poosje mee te doen. Het is zo ‘makkelijk’ om iets vooraf, zonder enige ervaring, af te zeiken. En wie het dan ondergaat en het geweldig vindt: vooral lekker mee doorgaan en er heel veel plezier aan beleven.

Ik ben uitgeschreven.