247

Dat ik er al heel lang niet was geweest, blijkt wel uit het feit dat er ineens een monument stond dat ik nog niet eerder had gezien… en dat monument werd op 25 september 2010 onthuld. Er zijn perioden dat ik er vaak kom, perioden dat ik er niet kom, maar het blijft een plek waar ik altijd weer terugkom: bij het Wad, op de zeedijk in de Westhoek.

Ik kom er op vrolijke momenten om van zon en wind te genieten, en om het mooie vast te leggen op foto’s. En ik kom er op momenten dat het hoofd even leeg moet waaien. Ik heb het vaak ‘mijn denkplek’ genoemd.

Maar vanmiddag werd ik dus ineens verrast door een roestvrijstalen monument op de zeedijk en las de tekst:

Rustige Waddensee

Dochs onbetrouber

Poerdersramp

Heldhaftige Westhoeksters

Anne van Dijk

Marten Kingma

Jabik Tjepkema

Jehannes Tjepkema

Jan Wallendal

Tjisse Wallendal

Op 25 septimber 1935 foltrok him de poerdersramp in de Westhoek.

Ferskaidene mânly huurden ’n fissersboat om ’n dag te poeren, ’n form fan sportfissen.

De rustige Waddensee feranderde deur ’n opstekende storm in ’n kolkende watermassa.

Ondanks ’t heldhaftige optreden fan ses Westhoekster fisserloi waren d’r dochs slachtoffers onder de poerders te betreuren: Bruin Frederik Barendsma, Hendrik Radelaar, Bernardus Tromp, Jacob Verf, allegaar út Luwt.

(Volgens mij is die tekst voor iedereen redelijk leesbaar, dan wel voor het overgrote deel te begrijpen… ‘Luwt’ = Leeuwarden).

  

Ik had tot vanmiddag nog nooit van poeren gehoord.

En al helemaal niet van deze poerdersramp…

Ik was 5 jaar en mijn herinneringen van wat er zich 25 sept 1935 afspeelde is minimaal. Wat wel gegrift blijft is de armoede daarna van een (geweldige) moeder met 6 kinderen in de crisistijd en de daarop volgende oorlog 40-45.

(…)

Het zijn de eerste twee zinnen die geschreven zijn als reactie op een artikel van het Friesch Dagblad, en die ik zojuist heb gevonden op het worldwideweb.

Ineens kreeg het monument van een bijna vergeten ramp een ziel.

Monument Poerdersramp op de zeedijk in de Westhoek