Het is niet te geloven!
Met uitzondering van onze vakantie op La Palma, hebben we iedere vakantie nog een probleem gehad met het vinden van de vakantiewoning. De beschrijving naar de woning klopte iedere keer totaal niet - daar waar we links moesten stond doodleuk rechts of rechtdoor - of we misten een metershoog bord met pijl… (op Curaçao). Die ene keer op Curaçao was het dus onze eigen schuld, maar die keren daarvoor lag het toch echt aan de beschrijving van de reisorganisatie. Uren doolden we in het donker rond Nerja omdat we niet aan de beschrijving twijfelden. En dan blijft er maar een ding over: aan jezelf twijfelen.
We lezen het vast niet goed!
We zien vast zelf een afslag over het hoofd!
Nog maar eens de beschrijving volgen vanaf punt X!
Nou twijfelen aan onzelf was dus helemaal niet nodig; de beschrijving was gewoon ruk, naadje, fout, slecht, erbarmelijk!
Gelukkig is er dan een chagrijnige hostess die de route alsnog gaat vertellen door de telefoon.
Op Mallorca klopte de beschrijving niet en had de hostess het dorpje en het huis ook nog nooit van dichtbij gezien. Dus zij kon ons niet telefonisch op weg helpen. De eigenaar van het koffiehuis aan het dorpsplein was een veel betere hulp! Hij maakte een mooie tekening voor ons en legde de route in gebrekkig Engels en met handen en voeten uit. En zo kwam het toch nog goed.
Het sturen van een e-mailbericht met de juiste routebeschrijving leek een standaardactie ná de vakantie. En ik ben nog steeds heel nieuwsgierig of zo’n beschrijving dan ook daadwerkelijk aangepast wordt…
Is er iemand die ooit een sleutel voor een vakantiewoning heeft moeten afhalen bij de Nerja-Club in Nerja (Zuid-Spanje)?
Ook de hostess moeten bellen om te horen te krijgen dat ze hoopte dat ze niet weer gebeld zou worden, omdat ze graag wilde slapen?
2012
Ruim een week geleden moesten we voor het afhalen van de sleutel en de routebeschrijving naar de vakantiewoning op Sicilië, naar een AGIP-tankstation rijden in Floridia. De reis van Catania naar het betreffende tankstation ging als een tierelier met Ron (dat is de Drentssprekende meneer in de TomTom van mijn lief). Na ruim een uur rijden vanaf het vliegveld arriveerden we echter… bij een totaal uitgestorven tankstation! Er kon weliswaar 24 uur per dag getankt worden, maar het afrekenen moest bij de automaat geschieden en niet bij een mens. Het hokje was afgesloten en er hingen wat berichten in het Italiaans op de deuren geplakt… maar die taal beheersen we dan net weer niet.
In de stapel papieren van het reisbureau stond een lijstje met telefoonnummers voor meer info over het huisje, en we kozen het eerste nummer. Er werd opgenomen door een meneer die mijn lief later ‘Daniël’ noemde – wat helemaal niet zijn naam was – en vanaf dat moment heette hij zo. Daniël beheerste het Engels goed en zei met een kwartier bij het tankstation te zijn…
En dat was zo.
Hij reed vervolgens voor ons uit naar de woning, overhandigde de sleutel, liet zien hoe we de gasfles moesten open en sluiten, showde de plek van de meterkast, en we maakten een afspraak voor het inleveren van de sleutel aan het eind van de vakantie.
Kortom: het is niet te geloven, maar het ging deze vakantie fantastisch met het vinden van de vakantiewoning!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten