Het was een groot raadsel, waar het concert exact ging plaatsvinden. En hoe die zaal in Het Paleis bereikt kon worden. Op de binnenplaats van het voormalig Scheikundig Laboratorium aan het Boterdiep in Groningen stond een aantal rode picknickbanken en een oldtimer Citroënbus, maar geen enkele verwijzing naar de muzikale avond ‘Levenskunstenoars’. Er liepen meer belangstellenden voor de avond met muziek van Grunniger bodem, enigszins verdwaasd rond.
Het concert bleek op de eerste etage plaats te vinden, te bereiken via een smalle stenen trap óf een lift met gebruiksaanwijzingen.
Het publiek werd gevormd door circa zestig geïnteresseerden.
Dat viel ons een beetje tegen.
’s Middags hadden we uitgerekend dat wanneer alle koorleden van Ten Toon elk een aantal familieleden zouden meenemen en alle fans van de Groninger singer-songwriter Edwin Jongedijk zouden komen opdraven, we op tijd moesten zijn voor de aanschaf van een kaart aan de kassa! Maar dat was – heel bizar – niet het geval. Bizar omdat het een uniek en bijzonder concert betrof…
Voor de pauze bracht vocaal ensemble Ten Toon eerst vier nummers ten gehore – prachtig – en daarna een lied bestaande uit acht delen (kijk, nu wordt meer dan eens duidelijk dat ik hier helemaal geen verstand van heb, want daar zijn vast speciale termen voor). Die acht delen waren naar zang omgezette Groningse gedichten. Het vocaal ensemble werd bij dit deel van het programma begeleid door een celliste en een accordeonist.
Wat is Gronings toch mooi, wat een prachtige klanken.
Na de pauze – hier waren we in eerste instantie voor gekomen – trad Edwin Jongedijk op. Maar liefst negen Groningse nummers, waarvan hij een groot deel samen met het vocaal ensemble zong. Wauw!
De meest indrukwekkende was voor het laatst bewaard: Haarfst in mien Haart. Melancholie in zijn puurste en mooiste vorm: de tekst, de toon, de donkere stem, de bijna dreigende klanken van het vocaal ensemble. Het sloot allemaal naadloos op elkaar aan.
Zoals ik al schreef: bizar dat er niet veel meer mensen waren bij dit bijzondere concert. Aan de andere kant. Hoe vaak zijn er geen concerten, optredens, evenementen en voorstellingen bij mij ‘om de hoek’ in Leeuwarden, en hang ik onderuit op de bank? Waarom ben ik laatst niet alleen naar het optreden van Janis Ian in De Harmonie gegaan, toen bleek dat mijn lief niet kon vanwege CD-opnamen? Waarom deed ik niet de jas aan toen mijn zwager vanuit Romein sms’te dat er nog meer dan voldoende kaarten waren voor het optreden van Dan Baird? Ooit reden we helemaal naar Hellendoorn voor een optreden van hem en nu was hij op nog geen kilometer loopafstand.
Ik had ‘even geen zin’.
En zo was dat misschien gisteravond ook het geval bij velen die niet in Het Paleis waren.
Maar… lichtpuntje!
Wie gisteravond het concert van Ten Toon & Edwin Jongedijk heeft gemist, krijgt vandaag een nieuwe kans. Op zondag 11 december brengen ze om 16.00 uur in de Koepelkerk in Sappemeer het nogmaals ten gehore.
Niet twijfelen, niet denken ‘even geen zin’.
Gewoon gaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten