274

Toen ik vandaag de AH uitstapte (waar dus de mini-actie alweer afgelopen is) moest ik even kalmpies-an. Er trok een soort van colonne aan mij voorbij die ik voor moest laten gaan. De stoet bestond uit een man en vrouw op leeftijd die niet zo snel voortbewogen. Hij was nog wel redelijk kwiek, denk ik, maar zij niet. En dat ondanks de rollator waar zij achter liep. Ik heb regelmatig gezien dat mensen achter de rollator als een kieviet lopen, en helemaal onzeker en stuntelig bewegen wanneer ze de rollator even niet onder handbereik hebben.

Achter de senioren met rollator liep een vlotte jongeman achter een kinderwagen.

Twee keer twee mensen met als overeenkomst dat een van tweeën wielen nodig had om zich voort te bewegen.

Over een aantal jaren, wanneer het kindje in de kinderwagen leert om de luier vaarwel te zeggen, wordt er een opstapje voor het toilet geplaatst en een verkleiner op de bril, zodat het kind als een ‘groot mens’ de behoeften op het toilet kan doen. De seniore vrouw van de rollator maakt misschien nu al gebruik van beugels aan de muur, wanneer ze zich op het toilet laat zakken, op een bril die verhoogd is met een zogeheten ‘verhoger’.

Over een aantal jaren is het kindje in de kinderwagen zo ver dat het (ik weet niet of het een jongetje of een meisje was dus ik blijf schrijven over een ‘kind’ en een ‘het’) kan leren fietsen op een driewieler. Een mooie dure business zo’n driewieler, want vrij snel is het de driewieler ontgroeit en kan het zadel niet een stukje omhoog... Dan wordt het tijd voor de kinderfiets met zijwielen. Doordat de wieltjes er af kunnen en het zadel nog een stukje omhoog, kan dat fietsje gelukkig iets langer mee.
De schuifelende mevrouw achter de rollator zou over een aantal jaren wel eens voor de grotere afstanden afhankelijk kunnen zijn van een scootmobiel. 

Zo heeft iedere leeftijd zijn ‘ongemakken’: bewegingen die nog niet ontwikkeld of verfijnd zijn, en bewegingen die niet meer lukken. Gelukkig zijn er voldoende hulpmiddelen, voor jong en oud.

Groot verschil: de ouders van het kind leveren het bonnetje van de hulpmiddelen niet ergens in, in de verwachting dat ‘de overheid’ wel even een deel vergoedt. De hulpmiddelen van de ouderen worden (grotendeels) vergoed uit AWBZ- en/of Wmo-gelden.

Met andere woorden: ik snap wel dat mensen die een rollator nodig hebben, deze straks uit eigen zak moeten betalen.  Houd alstublieft op over:  de rollator uit het pakket door het lenteakkoord.