214

Het voornemen was, nooit te bloggen over het werk of over iets in het verlengde ervan, maar nu doe ik het toch een keer, want ik ben nogal verbaasd.

Ruim een week geleden werd ik gebeld door een journalist met de volgende 'kwestie': Corso Eelde zou bij mijn gemeente een vergunning aangevraagd hebben voor het plaatsen van een reclamebord langs een van de toegangswegen. En de aanvrager zou daar nooit meer iets van gehoord hebben... Ik ging op 'onderzoek' uit en vond de brief met de aanvraag. Ik vond ook eenzelfde brief uit 2010 en uit 2009, geschreven door dezelfde persoon met drie jaar achtereen dezelfde vraag: het mogen plaatsen van een reclamebord in een weiland langs die ene toegangsweg. Ik vond meer: een afschrift van de antwoordbrief uit 2009 met daarin de afwijzing en een toelichting (niet passend binnen reclamenota en bestemmingsplan). Ook vond ik een aantekening uit 2010 van een medewerker waarin stond dat de situatie nog niet was gewijzigd ten opzichte van 2009...
Ik belde de journalist terug om te vertellen dat drie jaar achtereen door dezelfde persoon dezelfde vraag was gesteld, dat ik in ieder geval had gevonden dat in 2009 en 2010 geantwoord was, dat het niet toegestaan was op het betreffende perceel een reclamebord te plaatsen en waarom. En zei dat ik niet wist of diezelfde persoon nu voor de derde keer op dezelfde vraag een antwoord had gekregen.
De volgende dag las ik in de krant iets over posters (huh! We hadden het over een bord in een weiland gehad!) en niets over voor de derde keer een vraag stellen waar al twee keer een helder antwoord op was gegeven.
Nogal vreemd dat de krant met dit 'huilverhaal' was benaderd... Maar aan de andere kant verbaasde het mij ook weer niet: de avond ervoor was er een item op de regionale omroep geweest over de boosheid van het Corsobestuur van Eelde op Marketing Drenthe. Ook bij hen hadden ze niet het antwoord en de diensten gekregen die ze gehoopt hadden te krijgen.

Ik was allemaal alweer vergeten, totdat ik vanmiddag over de eerdergenoemde toegangsweg reed, langs dat ene perceel. En verdomd als het niet waar was: het reclamebord stond er! Zonder toestemming en met de wetenschap dat de gemeente er geen toestemming voor had gegeven. Het liefst had ik het uit de grond gerukt!
Maar dat zou vernieling geweest zijn van andermans eigendom, en dat mag niet. Ik houd me wel graag aan de regels die ik ken.

Corso Eelde is vast wel blij met deze blog, want daar lijkt dit jaar een nieuwe wind te waaien: negatieve publiciteit is ook publiciteit en als er maar over je wordt gepraat. Maakt niet uit hoe...