089

Het is – zoals al eerder geschreven in blog 023 – niet de bedoeling om via tweets en blogs reclame te maken. Wanneer ik schrijf over een boek, film of welk product of welke dienst dan ook, dan doe ik dat omdat ik daar gewoon zin in heb. That’s all.

Gisteren had mijn lief alwéér een goed idee (veertien dagen geleden ook al, waarop we voor een weekendje naar Ameland vertrokken): laten we de werkweek afsluiten door even uit eten te gaan. Dat vind ik altijd een goed idee, want ik ben niet bepaald een keukenprinses. Ik heb geen lol aan koken, ik heb ook niks met recepten uitproberen. Het eten dat ik uit pannen en oven ‘tover’ is oké, is eetbaar, maar is geen culinair hoogstandje.

Bij uit eten gaan, gaat het uiteraard niet alleen om de gerechten en de kwaliteit van de wijn. Absoluut belangrijk, maar het gaat vooral ook om de gezellige, knusse, leuke ambiance en het goede gesprek. Een totaalpakketje.

Alles klopte gisteravond: de houten tafels en stoelen, de verlichting, de lambrisering, het stijlvolle stoffen behang met daarop oude schilderijtjes, de vriendelijke bediening, de mosterdsoep, de tongfilet, de rode vruchtjes bij het vanille-ijs, de frisse, droge witte wijn. En het goede gesprek. Maar over dat laatste zit ik nooit in.

Ook belangrijk in een restaurant: de akoestiek en het omgevingsgeluid. Pas toen we als een na laatste afrekenden, merkte ik dat er een zacht muziekje op de achtergrond klonk. De gesprekken van de andere gasten waren de hele avond niet te verstaan, maar zorgden wel voor een zacht geroezemoes waardoor ook ons gesprek niet te volgen was door andere genieters.

Perfecte avond!

Dus stiekem ga ik nu toch reclame maken: we zaten in De Vrouwenpoort in Leeuwarden. Aanrader!