100

Zondagmiddag, mooi weer, dus… fietsen! Met de gedachte in het achterhoofd dat wanneer we dat maar regelmatig doen, het steeds beter gaat (lees: het steeds minder pijn doet), gaan we richting ‘oost’.

Ooit, lang, lang geleden toen ik nog regelmatig de inline-skates uit de meterkast haalde en ’s avonds een rondje maakte, rolde ik deze route zó vaak… maar das war einmal. De lagers van de skates zijn waarschijnlijk al helemaal uitgedroogd (als dat kan) en de schoenen zullen nu wel gevuld zijn met spinnenwebben. Of de kniebeschermers nog om de dikker geworden bovenbenen passen… ik heb zo mijn twijfels. 

Het is druk op de golfbaan, de parkeerterreinen staan vol mooie bolides (maar ook heel gewone hoor), het veld bij de afslagoefenplaats (dat heeft vast een hele dure en speciale naam, maar die weet ik niet) ligt bezaaid met gele en witte balletjes en de spelers zijn mooi verdeeld over de 18-holes baan (par 72, even voor de kenners. Ik lees het ook maar op de website en heb geen idee wat daarmee bedoeld wordt) en de 5-holes oefenbaan. Ook in het naastgelegen recreatiegebied wordt volop gezond, gewandeld en gefietst.

‘Het is een prachtig mooie dag’, om maar even met de woorden van Daniël Lohues te spreken.

En nu was het voor de blog zo alleraardigst geweest, wanneer zich een onverwachte wending aandient. Iets van: ineens pakken wolken samen en vallen er dikke druppen uit de hemel naar beneden, terwijl wij nog zo’n 10 kilometer voor de boeg hebben. Of: ik rijd lek en we hebben geen bandenreparatiesetje bij ons. Derde variant: wanneer een agrariër na een lange winter de koeien voor het eerst weer in de mooie groene, frisse, Friese wei laat, breken ze overmoedig dansend door de omheining en moeten we helpen de koeien weer bijeen te drijven.

Maar niets van dat alles. We fietsen mooi via Tytsjerk, Gytsjerk naar Wyns. Halverwege Gytsjerk – Wyns rijden we over het Elfstedenbruggetje, waar we afstappen en de tegeltjes even van dichtbij bewonderen.

“Staan jullie er tussen?”  vraagt een oudere meneer.

“Nee”.

Hij ook niet.

Zoals dat ‘hoort’ zoeken we even het tegeltje van W.A. van Buren en lief vindt het.

In Wyns ziet het er even naar uit dat er geen plek meer is op het terras aan de Ee, maar we hebben mazzel. Er komt een tafeltje voor twee vrij direct aan het water en we bestellen een rosé, een biertje en een uitgebreide bittergarnituur. Het uitzicht is misschien nog wel mooier dan vorig jaar. Wie wel eens langs de Ee naar Wyns is gefietst kent ze: de twee houten schuurtjes bij de plek waar de pont op een zomerse dag continue heen en weer vaart met wandelaars en fietsers. De houten schuurtjes zakken steeds schever, wat ze steeds charmanter maakt.

Na het bezoek aan de zonnige pleisterplaats gaan we met de pont over de Ee en fietsen we met de wind in de rug weer naar huis.

Helmaal geen gekke dingen.

Zoals gezegd: het was een prachtig mooie dag.