Afgelopen donderdag kregen twee neven (tantesêgers) het behaalde diploma van het voortgezet onderwijs dan daadwerkelijk in handen. De een om 13.30 uur en de ander om 18.30 uur. Lekker handig: twee keer naar dezelfde plek afreizen, maar het was niet anders.
Mijn neven zaten de afgelopen jaren op dezelfde school waar ik ooit het VWO volgde en afsloot. In de kantine – de Kuil – waar ik in 1991 het podium betrad om de cijferlijst te controleren en het diploma te ondertekenen, zat ik nu achterin met mijn fototoestel in de aanslag. Precies vijf docenten herkende ik die avond of middag, omdat ik zelf les van hen had gehad: mevrouw Borgman, mevrouw Bos en de tekenleraren René, Peter en Theo. Ik denk niet dat dat heel verrassend is: alle docenten heetten ‘meneer’ en ‘mevrouw’ behalve de tekenleraren.
Theo was niet te missen afgelopen donderdag: zoals ik hem herinnerde, zag hij er nu nog steeds uit, namelijk ik opvallend fleurig gekleurde kleding. Op deze dag van de diploma-uitreiking was hij volledig in het knalrood: van schoenen tot en met shirt. Omdat ik tekenen/kunstgeschiedenis als eindexamenvak had gekozen zat ik de laatste drie jaren van school iedere vrijdagmiddag in het tekenlokaal bij Theo. Hij was dan ook de enige donderdagavond waar ik van dacht: die kan ik nog wel aanspreken want die zou mij eventueel nog kunnen herkennen… Tsja, laten we realistisch zijn: docenten zien tijdens hun loopbaan zo ontzettend veel leerlingen komen en gaan, dat het onmogelijk is om iedereen te onthouden en te blijven herkennen.
“Hé Theo,” riep ik toen hij op een gegeven moment langs liep, gaf hem een hand en zei voor de zekerheid: “Forina”.
“Ik heb jou les gegeven!” was de reactie en we gingen uitrekenen wanneer het ook alweer was.
In 1991 geslaagd… dus dat is dit jaar precies 20 jaar geleden!
Ik schrok er van. Zo lang geleden alweer.
Maar de schok en verbazing was pas compleet toen Theo vertelde dat hij volgend jaar met pensioen gaat.
Op het moment Peter de diploma’s aan zijn mentorkinderen had uitgedeeld werd er een applaus voor Peter gevraagd… omdat het zijn laatste diploma-uitreiking was geweest. Peter wordt nog eerder 65.
Oh, wat heb ik een last van mijn leeftijd.
Verder was het leuk om weer even terug te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten