170

Deze week viel nummer vijf op de mat en bedacht ik dat ik het lidmaatschap nog steeds niet had opgezegd zoals voorgenomen. Een vrije dag is hét moment om dat soort dingen eens op te pakken. In het ontvangen  magazine van de ECI zocht ik op hoe ik mijn lidmaatschap na bijna 14 jaar kon beëindigen, maar uiteraard vond ik daar geen concrete informatie over. Het bevestigde het imago dat bij mij leeft: van een boekenclub (nu volgens mij alleen nog ECI, maar in het verleden ook de Nederlandse boekenclub en Boek&Plaat) kom je bijna niet meer af. In no-time lid maar pas na maanden en diverse aangetekende brieven verlost van de verplichting tot het aanschaffen van een boek, cd of dvd per kwartaal. Zoals gezegd: imago, ervaring met opzeggen had ik tot voor kort nog niet.

Ik verwachtte op de site van ECI ook geen goed vindbare informatie over opzeggen, dus belde ik de klantenservice. Na de mededeling over twintig cent per minuut plus de gewone kosten van het telefoonabonnement, een halve minuut reclame en een keuzemenu (1 voor bestellen en 2 voor álle andere zaken) kreeg ik de wachtmuziek te horen. Er werd niet af en toe gezegd: “Deze muziek kunt u bestellen en staat op cd X van artiest Y”. Gratis tip voor ECI J

Na drie minuten – wachten duurt altijd lang maar drie minuten is voor een klantenservice best netjes – kreeg ik een vriendelijke mevrouw aan de lijn.

De Pavlov-reactie op “Ik wil graag mijn lidmaatschap opzeggen” was uiteraard “Mag ik vragen waarom?”

“Uiteraard mag u dat vragen maar ik heb niet de behoefte dat te delen”.

Dat was prima en mijn klantnummer, straat en huisnummer werden door haar ingevoerd in de computer. Alle gegeven klopten, en opzeggen per 1 oktober was mogelijk. Moest ik nog wel een keer een product bestellen. De bevestiging van de opzegging zou schriftelijk volgen, maar… “Het systeem vraagt toch écht om een reden en wanneer dat niet wordt ingevuld gaat het computerprogramma niet verder”.

Dat lijkt mij echt dikke onzin. Wanneer ik hier ‘een zaak’ van zou maken denk ik dat ik die glansrijk zou winnen, maar ach. Het is geen halszaak, dus ik gaf als reden op: “Het verdwijnen van de ECI-winkel in Leeuwarden en het beperkte assortiment in de dumpwinkel Boekenvoordeel.” Ik had ook kunnen zeggen: “Ik ben mijn baan kwijt en heb nu geen geld meer om boeken te kopen” of “Ik heb een kind geworpen en kom helemaal niet meer aan lezen toe”.  Maar dan zou ik gelogen hebben, en dat mag niet.

Het lijkt gelukt te zijn. Ik wacht met spanning de schriftelijke bevestiging af. Zou het dan écht alleen een imagoprobleem zijn?

Wanneer het allemaal in één keer goed komt, ga ik er zeker weer over bloggen, want dat mag dan ook wel eens gezegd worden. En wanneer het niet in één keer goed komt zal ik er waarschijnlijk niet over uitgepraat raken op ‘365’ J