Volgens mij was het in het jaar dat ik een verkeerde studie had gekozen, en het bezoeken van de colleges na circa een half voor gezien hield. Het tweede half jaar deed ik dus niet zo heel veel…
Zus belde op een ochtend of ik alsjeblieft bij haar en haar man thuis de boel aan kant wilde maken… Ze hadden toen twee schatten van Hollandse herders, maar die waren die nacht niet zo schattig geweest. De kamer lag bezaaid met allerlei dingen waar ze heerlijk op hadden zitten kauwen, aan hadden liggen trekken en slepen. Ik had volgens mij ook een sleutel van hun huis om zo nu en dan tussen de middag de honden uit te laten. Ik ben geen superpoetser, maar bij anderen of voor anderen vind ik dat geen probleem. Zelfs tijdens de volgende studie een schoonmaakbaantje als bijbaantje gehad: vijf dagen in de week anderhalf uur schoonmaken in het kantoor van een verzekeringsmaatschappij die nu al niet meer bestaat. Anyway, zus had even een poetser nodig en zo ruimde ik de troep op, ging ik met de stofzuiger door het huis, haalde ik een natte lap over tafel en bank en schilde ik alvast de aardappelen.
Afgelopen weekend zou ik even flink aan de slag in mijn eigen appartement… maar werd geveld door migraine. Twee dagen poetsen werd twee dagen in het donker op bed liggen. Grrr. Vanochtend nog half scheelkijkend (voor m’n gevoel) en een beetje dizzy stapte ik toch weer in de auto naar het werk. De deur van het appartement dat nog steeds niet opgeruimd en gepoetst was trok ik achter me dicht… In de auto smste ik zus: of ze me alsjeblieft wilde helpen met wat poetswerk.
Dat wilde ze wel. Vandaag geen tijd, maar morgen wel.
Het gaat misschien ‘nergens’ over – poetsen – maar ik ben zó blij!
That’s what sisters are for.
(vrij naar de Dionne Warwick)
(vrij naar de Dionne Warwick)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten