Het wordt misschien een beetje een herhaling van zetten, maar er is ‘iets’ dat mij blijft opvallen, wat ik leuk blijf vinden en waar ik dan toch graag even wat over op ‘papier’ zet. Dus dit zal de laatste keer ook wel niet zijn…
Vandaag was een grijzige dag. Zondag, grijs… museumdag! Onlangs had ik voor Hemelvaartdag een mooie museumbestemming gevonden, maar toen was het weer veel te mooi om in de auto en in een museum te vertoeven. Het werd toen fietsen naar Wyns, en dus hadden we nog een museum ‘in voorraad’: Museum Joure.
Wie Joure zegt, die zegt uiteraard Douwe Egberts! En in museum Joure is dan ook het geboortehuis van de stichter van de koffie-, thee- en tabaksfabriek te zien (huisje is steen voor steen elders afgebroken en in Joure weer opgebouwd als museumstuk), bescheiden tentoonstellingen over koffie, thee en tabak. Daarnaast een oude bakkerij, een aantal oude Friese klokken, een geelgieterij en een oude drukkerij. Dat laatste was wat ons betreft de reden om naar Museum Joure af te reizen. Toch blijft al die andere ‘oude meuk’ ook leuk om te zien. Wéér stonden we bij vitrines waarbij we konden zeggen “dat had oma thuis”, of “dat hadden mijn ouders ook” of “wij hadden al een elektrische koffiemolen”. Met andere woorden: er zijn altijd momenten van nostalgische herinnering in die ‘oudheidskamers’ en die momenten geven een goed gevoel en zijn leuk om met elkaar te delen.
De geelgieterij – oftewel de kopergieterij – was ronduit leerzaam en interessant en de bakkerij aandoenlijk. Wat was namelijk het geval: in de grote oven was een plasmascherm geplaatst en daarop was een interview te zien met de oude bakker. De meneer vertelde enthousiast over het oude ambacht, vertelde een aantal anekdotes en daar sprak liefde voor zijn vak uit. Af en toe keek hij even de camera in, of keek hij de camera- of geluidsman aan… alsof hij wilde vragen: “doe ik het zo goed? Heb je dit zo goed kunnen filmen?” Ronduit schattig.
In de drukkerij zagen we rijen kasten met letterbakken. Op iedere bak stond het lettertype en de corpsgrootte aangegeven… eigenlijk is er helemaal niet zoveel veranderd. Ter plaatse konden bezoekers een eigen boekenlegger drukken, en dat hebben we uiteraard even gedaan! Op een deels voorbedrukte boekenlegger drukten we zelf de tekst nog even: Vrienden zie je niet, die staan achter je. Een mooi ‘stichtelijk’ woord op de zondagmiddag J
In de drukkerij zagen we rijen kasten met letterbakken. Op iedere bak stond het lettertype en de corpsgrootte aangegeven… eigenlijk is er helemaal niet zoveel veranderd. Ter plaatse konden bezoekers een eigen boekenlegger drukken, en dat hebben we uiteraard even gedaan! Op een deels voorbedrukte boekenlegger drukten we zelf de tekst nog even: Vrienden zie je niet, die staan achter je. Een mooi ‘stichtelijk’ woord op de zondagmiddag J
Toen we het hele museum hadden gehad, staken we de weg over naar een soort van museumcafé: de plek waar koffie en thee werd geschonken van uiteraard Douwe Egberts! We hadden mazzel want in de doos van de echte bakker zaten nog net twee stukjes oranjekoek. Heerlijk bakkie gehad!
En nu hetgeen ik wéér ga zeggen, ondanks dat ik het eerder in blogs heb geschreven… de dames en heer in het museum en in het museumcafé waren – met 99% zekerheid – vrijwilligers. Dat staat niet op hun voorhoofd, dan merk je aan een aantal dingen: de gemiddelde leeftijd, de enorme klantvriendelijkheid en hun enthousiasme. Zij zien er naar uit om elkaar weer te ontmoeten en met elkaar het museum levendig en in de benen te houden. Bezoekers worden warm onthaald en uitgebreid geïnformeerd. Ook in Museum Joure waren de dames en heer-vrijwilligers weer top!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten