104

104

Zojuist even gezocht naar de gemiddelde leeftijd waarop rijbewijsbezitters in Nederland slagen voor dat roze plastic kaartje, formaat creditcard. Maar ik heb het niet kunnen vinden. Ik wilde namelijk met stelligheid, en goed onderbouwd, schrijven dat ik laat was met ‘lessen’. Twee redenen: tijdens de studie had ik het schoonmaakbaantje nodig om van te leven, en konden er geen rijlessen vanaf (laat staan een auto). Twee: sinds begin jaren ’80 hadden we thuis geen auto meer (te duur), dus na het behalen van het rijbewijs zou ik helemaal niet kunnen ‘oefenen’. Kilometers maken en rijervaring opdoen, beginnen na het slagen, nietwaar!

Anyway, ik heb nog maar 12 jaar mijn rijbewijs… en was onlangs ‘toe’ aan mijn vierde auto. Dat vind ik best veel auto’s, maar zo ‘gaan die dingen soms’.

Mijn eerste auto was een witte Ford Fiesta. Toen het stuur bijna niet meer te bewegen was en het wit behoorlijk kleurtje roestbruin was geworden, moest ik afscheid nemen van mijn eerste karretje. Het kopen van de eerste eigen auto is zo’n ‘momentje’, maar het wegdoen van de eerste toch ook wel, vond ik…

Hait ging voor mij op zoek naar een leuke andere auto, en ik had maar één wens: op de ruitenwissers van de Ford Fiesta zat geen intervalstand, en dat wilde ik toch écht wel in de tweede auto hebben. Geen interval was écht heel onhandig. Hait vond een leuke paarsblauwige Mitsubishi Colt, een behoorlijk plat model, dus ik sprak altijd van mijn ‘sportauto’. De ruitenwisser had interval!

Op een gegeven moment liet mijn 'sportauto’ mij regelmatig bij het starten in de steek en ik raakte zo het vertrouwen in hem kwijt. Wanneer er geen vertrouwen meer is, moet er een einde aan de ‘relatie’ komen.  Hait was inmiddels overleden. We konden niet meer samen ‘auto’s kieken’ en het was dan ook helemaal niet leuk om naar een andere auto te gaan zoeken. Twee nieuwe wensen voor de volgende auto – inmiddels werkte ik in Havelte – waren: de auto moest op diesel rijden en een airco hebben! Op zomerse dagen bezweet op het werk aankomen, kon écht niet.
De eerste de beste diesel met airco en interval op de ruitenwissers, die bij de dealer stond – een Volkswagen Polo – kocht ik. De interval was zelfs in te stellen, keuze uit drie intervallen, naast continue en heel snel continue.

Met 244.000 op de teller, een motor die steeds meer lawaai maakte, een zingende versnellingsbak en een airco waar naar gekeken moest worden, werd het laatst écht tijd voor de vierde auto. Naast de onveranderde wensen – diesel, airco, interval – had ik eigenlijk maar één andere wens: centrale deurvergrendeling. Ik was tot afgelopen vrijdag volgens mij de laatste die géén centrale deurvergrendeling had. Was het jaren geleden héél normaal dat de bestuurder alle knopjes van de andere deuren aan de binnenzijde omhoog trok, ineens was het de afgelopen jaren héél onhandig dat mijn auto dat niet had. Iedereen die met mij meereed ging er heel automatisch vanuit dat ook hun deur open was wanneer ik instapte, waarna ze aan een gesloten portier hingen te trekken.

Afgelopen vrijdag is de Polo ingeruild voor een Alfa Romeo. Hij rijdt als een zonnetje op diesel en de airco werkt! De ruitenwissers heb ik met de aanhoudende droogte nog niet hoeven gebruiken, maar er zit absoluut interval op. Maar het mooiste is: de vier deuren springen met één druk op de knop op de contactsleutel van het slot!

Ik ben benieuwd of ik over een aantal jaren weer een - volstrekt onbelangrijke - nieuwe wens heb bedacht, en zo ja, welke.