Op het moment zus en ik zwemles kregen – meer dan dertig jaar geleden dus – namen onze hait en mem ook les. In de veertiger jaren was het niet vanzelfsprekend geweest om zwemles te krijgen (in een kanaal of sloot?) dus officieel konden ze niet zwemmen. En niet kunnen zwemmen met de kinderen, is natuurlijk niet leuk, dus zaten we met z’n vieren op les! Om het allemaal extra snel onder de knie te krijgen, hadden we naast zwemles een gezinsabonnement, zodat we ook nog eens op vrijdagavond en zondagochtend gingen recreatiezwemmen.
Na het behalen van het felbegeerde A- en B-papiertje hadden we nog zeker een aantal jaren zo’n gezinsabonnement. Al met al, hebben we als gezin veel gezwommen in De Skelp.
Zwemmen maakt ‘hongerig’. Het springen, duiken, poedelen, zwemmen op de vrijdagavond werd thuis steevast ‘afgesloten’ met een plak ontbijtkoek met boter. Met soms, voor de extra energie, suiker. Heerlijk!
Afgelopen weekend was ik met het gezin van zus mee naar Duinrell. Drie dagen naar het pretpark én het Tikibad. Volgens mij heb ik een vervelend trekje van hait ‘geërfd’… migraine op de reisdag… dus vrijdagavond liet ik het poedelen en glijden in het tropische glijbanenparadijs even aan mij voorbij gaan. Maar zaterdagavond was het dan zo ver: de Flits (of Blits), de Family Slide, de Super Slide, de Moonlight, de Starfright, de Tyfoon en de Lazy River werden allemaal ‘beproefd’. De favoriet – de Moonlight – hebben zus en ik zeker vier of vijf keer ervaren. Helemaal geweldig.
En eenmaal terug in de Duingalow… was er ontbijtkoek met boter! En dat was nog nét zo lekker als ruim 30 jaar geleden! Woehoe!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten