122

Al maanden bewonderen we het nieuwe huis van het provinciebestuur vanaf de buitenzijde, en zeggen mijn lief en ik tegen elkaar dat we het écht een heel mooi gebouw vinden. Als ik dan moet gaan uitleggen wat er zo mooi aan is, kan ik dat niet onder woorden brengen. Kwestie van smaak (waar niet over te twisten valt). Vandaag is de dag van de bouw en dé kans om een kijkje achter de muren te kijken. Muren die deels nieuw zijn en deels oud én vertrouwd…  

Met een mix van melancholie, nieuwsgierigheid en waardering liep ik vanochtend door het Provinsjehûs in Leeuwarden. Bijna vijf jaar werkte ik aan de Tweebaksmarkt, in drie verschillende kamers, die allemaal in de zogeheten ‘historische’ gebouwen gesitueerd waren. Kortom: kamers die niet door de sloopbal zijn verdwenen! Maar helaas, de gedeelten waar ik ooit (nou ja 1998 is nog geen ‘ooit’) zat, waren vandaag niet toegankelijk. Ook voor de wenteltrappen van de twee eigenwijze glazen uitkijktorens, was een rood-wit lint gespannen. Jammer, had graag het uitzicht bewonderd… Werkte ik wat dat betreft nog maar bij de provinsje, dan zou ik straks af en toe in de torentjes kunnen klimmen, zoals ik in het oude provinciehuis wel eens door de catacomben, de gewelven onder het pand op de hoek van de Tweebaksmarkt en de Korfmakersstraat zwierf.

Ik kende het ‘oude’ huis op mijn duimpje. De sluip-door-kruip-door-gangetjes met hier en daar een op- en afstap vond ik geweldig. En ik kon alles vertellen over de Statenzaal, de symboliek, de familiewapens op het plafond en de taferelen op de wand. Ik wist alles over de Kofjekeamer en de afbeeldingen in het glas van de marmeren trapopgang…  maar ik merkte vanochtend dat het te diep is weggezakt. Ik had vanochtend geen rondleiding meer kunnen geven…

  

Van de 8^e etage waar het uitzicht heel erg ‘tof’ was ondanks de druppels op de ramen, daalde ik af naar -2. In de kelder ging ik op zoek naar de ruimte waar ik ooit mijn afscheidsfeestje vierde. Ik wilde geen gewone receptie, ik wilde geen rij en speeches… ik wilde een discofeestje! De stoelen werden uit de filmzaal gesjouwd, Arie draaide cd’s met goed dansbare discomuziek en op het scherm werden clips geprojecteerd in plaats van de reguliere promofilms over Fryslân en het bestuur. Twee collega’s – Frans en Anne – hadden voor de gelegenheid glitterjasjes gehuurd. Een prachtig afscheidsfeest aan het eind van mooie en leerzame jaren bij deze eerste ‘echte’ werkgever.

Ondanks de nieuwbouw blijven de mooie herinneringen gewoon bestaan. Het was goed om even terug te zijn.