111

Het is alweer 22 blogs geleden dat ik over eten schreef, dus de hoogste tijd om daar maar weer eens een stukkie over te tikken!

In mijn ‘recensie’ over restaurant De Vrouwenpoort in Leeuwarden gaf ik al aan dat ik geen keukenprinses ben. Ik heb (daarnaast) ook totaal geen verstand van eten koken en van smaken. Echte kokkies proeven een lepelpuntje van een gerecht en kunnen dan 1. zeggen hoe de smaak is, 2. welke smaak nog iets meer toegevoegd moet worden en 3. waarmee. Oh, een beetje meer gembersap, een snufje dragon, een gemalen peperkorrel en dan is ‘ie helemaal goed!

Ik kan dat allemaal niet.  

Hoeveel waarde moet dan worden gehecht aan mijn ‘restaurantrecensies’? Nou, helemaal nul-noppes!

Dat heeft niets te maken met mijn niet-kokkie-zijn, dat heeft alles te maken met het feit dat over smaak niet te twisten valt en een recensie een heel persoonlijke mening is van één persoon. Wat ik leuk, lekker, aangenaam, gezellig, top vind, zou een ander zomaar helemaal niks, vies, onaangenaam, ijzingwekkend en verschrikkelijk kunnen vinden.

De afgelopen dik twee weken was ik niet thuis in Leeuwarden, maar eerst een lang weekend in Duinrell Wassenaar en daarna bijna twee weken in Dwingeloo. In die laatste plaats paste ik samen met mijn lief op het huis en de dieren van schoonmoeders (de moeder van mijn lief dus).

Dat is hartstikke leuk! Een soort van prettige mini-werkvakantie, waarbij werk op de betaalde baan slaat die gewoon doorgaat tijdens het oppassen en op de klussen in het om het huis. Met name de dieren vragen de nodige tijd: eten geven, uitlaten en vooral heel veel en vaak hun haren ‘opstofzuigen’. Maar da’s niet erg, hoort er bij en er staat heel veel tegenover (nu klink ik als een moeder…): héél veel ruimte in en om huis, bos bij de voor- en achterdeur, heel veel beweging  (hond uitlaten, boodschapjes op de fiets) en in plaats van een uur, maar tien minuten rijden van en naar het werk. Om maar even een greep te doen.

Als bedankje voor het oppassen lag er een diner voor twee voor ons. Had natuurlijk niet gehoeven maar wel hartstikke lief en een leuk idee. Gisteravond was het zo ver: op de allerlaatste oppasavond pompten we de banden op van fiets twee en reden we naar het dorp, naar Sijs aan de Heuvelenweg in Dwingeloo. De vriendelijke bediening stelde voor dat we eerst maar iets te drinken bestelden. Top idee! Toen ik ‘droge witte wijn’ zei, kreeg ik een keuze voorgelegd waar ik als niet-wijnkenner helemaal niet uit de voeten kon, en dat zei ik dan ook eerlijk. Wijn 1 was wat strakker en wijn 2 wat voller…  ik koos voor de vollere, en dat was een prima keus, want ik vond het een heerlijk wijntje. Zoals aangegeven: dit is mijn persoonlijke mening.

Het kiezen uit de kaart was best lastig. Niet dat er héél veel op de kaart stond, maar het is al moeilijk wanneer er uit twee lekkere dingen gekozen moet worden. Het werd voor mij een tomatensoep als voorgerecht, als hoofdgerecht zalm met asperges en als nagerecht een bavarois met citrusvruchten uit de wok. Over-, over-, overheerlijk. Dus ook Sijs is (wederom) een aanrader! Persoonlijke mening hè!

Zijn er dan helemaal geen minpuntjes te noemen… voor iemand die altijd overal wat van vindt, erg kritisch is en vele ergernissen kent, zou dit nu zomaar een laffe blog kunnen worden.

Nou, twee dingetjes dan: ik gruwelde van de escargots die mijn lief at – dat is een duur woord voor slakken – maar hij vond ze overheerlijk. Het verminderde niet mijn eetlust, dus tsja, dat was eigenlijk niet echt een minpunt. Zijn aanbod een stukje te proeven sloeg ik overigens af: vegetarisch is vegetarisch, nietwaar!

De muziek was - weliswaar heel zacht op de achtergrond - niet passend.

Nou, een minpuntje dan.
Als dat alles is.