115

Terschelling, 21 mei 2011

De naam was zó veelbelovend, dat ik er wel een wandeling van zo’n vijf kilometer voor over had. Tenminste, dat dacht ik op de heenreis. Op de terugreis – kronkelend door de duinen meer dan vijf kilometer – met een rosé achter de knopen, vond ik de afstand behóórlijk bezwaarlijk worden. En geen bus door de duinen. Jammer joh.

De meegekregen opdracht tijdens het schrijfweekend op Terschelling: observeer minsten drie personen, beschrijf de uiterlijke kenmerken en bedenk waar hij/zij woont, hoe oud hij/zij is, welk werk hij/zij doet etc. Onderdeel b. van de opdracht: kies een van de drie beschrijvingen uit en bedenk zijn/haar geheim. En tenslotte: schrijf voor de door jou gecreëerde personage een monoloog en een dialoog. In de dialoog biecht hij/zij het grote geheim op.

Het was stralend mooi weer, dus mensen observeren op een terras leek mij behoorlijk voor de hand liggend, en zo liep ik die eerder beschreven afstand door de zon naar strandtent Heartbreak Hotel. Inderdaad genoeg mensen om te observeren en te beschrijven… maar ook wel een beetje ongemakkelijk om steeds naar een specifiek persoon op te kijken voor het bestuderen van uiterlijke kenmerken. Ik beperkte mij dan ook tot twee observaties.

Ondertussen hadden alle andere mensen op het terras óók iets te observeren:

Vrouw, lang blond haar, Sinner-zonnebril met roze accenten in het haar gestoken, smartphone op tafel (roze) type HTC Hero, glaasje rosé (roze) ernaast en een schrijfblok op tafel.

Leeftijd: circa 35 jaar (is niet zo maar misschien dat de mensen op het terras dat wel denken).

Vrouw schrijft.

Ze is vriendelijk, want ze staat iedereen die vraagt of hij/zij bij haar aan de tafel mag komen zitten, met een glim te woord.

Beroep: dat is lastig. Gezien de uitgroei in het lange haar, is ze zeker niet kapster. Wanneer ze in de ICT had gezeten tikte ze nu de tekst wel op een Ipad. Maar ze heeft dus pen en papier. Overigens een pen van NoordNed Personenvervoer B.V. Dat bedrijf bestaat al zeker vijf jaar niet meer, dus ze heeft óf een pen van zeer goede kwaliteit, óf ze heeft heel veel NoordNed-pennen.

Het is geen plattelandstype. Ondanks dat ze nu stevige wandelschoenen draagt met degelijke ‘loopsokken’, is het een stadstype. Straks gaan de hippe schoentjes weer aan.

Ze houdt vast van muziek, gezien haar mp3-speler om de hals. Waarom luistert ze trouwens geen muziek vanaf de HTC Hero? Soort muziek… (nou die ga ik weggeven want dat raden de observanten toch niet: Taneytown, Brooks & Dunn, John Hiatt, Waylon, Garth Brooks, Bruce Springsteen maar ook het hele requiem van Mozart).

Woonsituatie: waarom zit ze alleen op een terras te schrijven? Zou ze een brief schrijven aan een geliefde die ver weg en bijna onbereikbaar is? (Nou nee hoor, slechts de Waddenzee scheidt ons. Ik heb mijn schrijfweekenden en mijn lief zijn muziek en zijn band)

Haar grootste geheim: géén idee!

Maarja, ik ben de enige op het terras van Heartbreak Hotel dat een schrijfopdracht heeft, dus ik word helemaal niet geobserveerd en beschreven.

Jammer. Had het wel leuk gevonden om te lezen.