Mijn leraar Tekenen was totaal verrast toen ik mijn keuze voor het eindexamenpakket VWO samenstelde: hij had niet verwacht dat ik examen wilde doen in tekenen & kunstgeschiedenis. Ik was absoluut opgevallen in de klas, maar niet als bijzonder goed tekenaar of schilder. Juist daarom wilde ik mij er in verdiepen: er viel nog wat te ontwikkelen en te verbeteren wat betreft de techniek, en in kunstgeschiedenis was ik gewoon erg geïnteresseerd. Uiteindelijk geslaagd met een zes voor tekenen & kunstgeschiedenis, dus inderdaad, een bijzonder talent bleek ik niet te hebben. Maar leuk en interessant vond ik het vak wel!
Op vrijdagmiddag was het hele schoolgebouw altijd leeg, met uitzondering van het tekenlokaal: daar zaten de leerlingen die tekenen & kunstgeschiedenis als eindexamenvak hadden gekozen. Die zaten zo tot een uur of half vijf te 'kliederen' terwijl leeftijdgenoten in de kroeg in de binnenstad zaten (of werkten, of thuis voor tv zaten, sportten of zo). Dat dan op school zitten met een klein cluppie geen straf was - integendeel - zegt genoeg.
Het grootste compliment dat ik destijds kreeg was van de leraar Duits: hij wilde mijn schilderij kopen dat ik voor het tentamen had gemaakt. Het was acryl op papier en mijn inspiratiebron was de Waddenzee / de zeedijk boven mijn geboorteplaats Sint Jacobiparochie geweest. Ik zie zo het eindresultaat nog voor ogen, en weet ook nog exact het proces dat vooraf ging aan het eindschilderij. Want daar ging het natuurlijk om: het creatieve proces.
Ik was niet alleen verrast, blij en verbouwereerd door de leraar Duits - meneer De Jong - ik was ook wat van mijn stuk... want wat moest ik hiervoor vragen? Hij gaf mij een boekenbon van ƒ 35,- en ik was de koning(in) te rijk.
Woensdag zag ik toen ik de hond uitliet de buurjongen (van schoonmoeder) van 17, stenen opruimen bij het prachtige houten schuurtje aan de bosrand bij zijn moeder in de tuin. Hij was zijn expositie van vandaag en morgen aan het voorbereiden. Vlak daarvoor had ik in de Meppeler Courant een best wel groot artikel over hem gelezen: 'Jong talent op Atelierroute. Dwingeler kunstenaar behendig met spuitbus'. We kletsten even over het artikel, over de mooie expositieplek die hij had uitgezocht en ik beloofde langs te komen tijdens de Atelierroute Dwingeloo: een route van vijf kilometer langs 17 adressen, waar 29 kunstenaars exposeren. De route is tussen de Brink van Dwingeloo en de Wittelterbrug. Van Brink tot Brug, is dan ook de ondertitel van de Atelierroute Dwingeloo.
Vandaag was de atelierroute in Dwingeloo: samen met mijn lief en onze logé liepen we de tuin van locatie M in, waar naast de graffitikunst van de jongste deelnemer, ook werk van mevrouw Janny Smit opgesteld was. Ze klonk enigszins teleurgesteld toen ze vroeg: "Jullie lopen meteen door naar Floris?" We beloofden ook absoluut naar haar werk te komen kijken, maar dat we inderdaad eerst even doorliepen naar de buurjongen.
Geweldig wanneer een jong iemand gepassioneerd met iets bezig is. Of het nu mijn neef van 16 is, die helemaal opgaat in het spelen op zijn basgitaar, of de buurjongen van schoonmoeder, die zicht toelegt op de graffitikunst. Hou ik van, zie ik graag!
Of mijn lief en ik de jonge kunstenaar het grootste compliment hebben gegeven wat mogelijk is, door beide een werk van hem te kopen, weet ik niet. De aankoop had wat mij betreft ook niet die achtergrond: ik was en ben gewoon echt onder de indruk van zijn werk en ik heb een goede plek waar een van zijn werken perfect past. Morgen, aan het eind van de tweede (en laatste) dag van Atelierroute Dwingeloo, ga ik de werken ophalen. Om het een beetje in de sfeer van zijn werk te houden: COOL!
Ik hoop dat we nog veel gaan zien van Floc!
Meer informatie over de Atelierroute Dwingeloo: www.atelierroutedwingeloo.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten