Wanneer ik ooit weer eens in de kist met fotoalbums duik (dat doe ik bijna nooit), zal ik toch eens op zoek naar die ene foto waarop ik sta met in ieder geval zus en mem. Misschien dat zussie er ook op staat, maar hait zeker niet want die heeft de foto van ons, zittend op een hunebed gemaakt. Ik weet dat we bij zo'n prehistorische grafkamer zijn geweest, en dat we op een van dekstenen hebben gezeten... maar of we het hunebed ook als klimtoestel hebben gebruikt destijds... ik weet het niet.
Vandaag was ik met mijn logé bij de hunebedden bij Havelte - D53 en D54 - en wist even niet zo goed wat ik er van moest vinden: er stond een busje van de kinderopvang langs de asfaltweg richting Hunehuis en op een van de hunebedden klauterden zeker 15 kids. Hoe al die kinderen plus minstens vier begeleiders in dat ene busje naar de hunebedden waren gekomen... ik wil het niet weten.
Een graf als klimtoestel.
Bijna twee jaar geleden waren we op vakantie op Gozo (eiland in de Middellandse Zee, te bereiken met een veerboot vanaf Malta). We betaalden € 8,- per persoon om naar de Ggantija Megalithic Temple in Xaghra te mogen kijken. We liepen een rondje achter een touw, rond de restanten en concludeerden dat € 8,- per persoon voor een bult stenen wel heel erg veel was geweest. Maar we waren naar de plaats gereisd én hadden het bedrag neergeteld, omdat de bezienswaardigheid overal gepresenteerd wordt en werd als zéér bijzonder.
Het is maar hoe er met een overblijfsel wordt omgesprongen en hoe het wordt gepresenteerd: mag er vanaf een afstandje naar gekeken worden wanneer daar voor betaald is... of mag het als klimtoestel worden gebruikt?
Nu moet ik zeggen, dat ik er voor mezelf nog niet uit ben, of ik vind dat de hunebedden ook achter een koord moeten.
En nu ik er vanochtend toch nog niet uit was, heb ik mijn logé ook maar laten klauteren en springen van deksteen op deksteen.
Nog foto's van gemaakt ook...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten