067

Even dacht ik dat ik het niet goed las, of dat de percentages verkeerd weergegeven waren. Maar nee, het stond er echt en de cijfers leken op elkaar afgestemd in de digitale nieuwsbrief van inoverheid.nl. De kop van het nieuwsbericht was:  Collega's vinden werken bij ziekte uitsloverij. En het artikel ging verder met: Uit onderzoek blijkt dat werknemers liever hebben dat hun zieke collega's hun ziektekiemen niet meenemen naar de werkvloer. Slechts 11 procent heeft waardering voor een medewerker die ondanks ziekte komt werken. Meer dan de helft van de respondenten maakt zich vooral zorgen om de eigen gezondheid.

Ik was totaal verontwaardigd, stuurde de link van de nieuwsbrief meteen door naar mijn lief, met als enige commentaar mijnerzijds: Nou ja!

Ik wil niet het heiligste der heilige boontjes uithangen, maar zo’n houding vind ik dus ongelooflijk, zorgwekkend en schokkend. Ik wist dat er mensen zijn die zich wel héél gemakkelijk ziek melden. Wat ik een slechte dag noem, vinden zij een ziekdag.

Maar dat er óók mensen zijn die vinden dat de collega een uitslover is, wanneer ‘ie op zijn werk verschijnt met een verkoudheid… ik wist het niet en ik had het niet kunnen bedenken. Bizar.  Het moet niet gekker worden. Dát kwam allemaal in mij op bij het nieuwsbericht, en het woord ‘arbeidsethos’.

En toen keek en klikte ik tóch even verder:

In het bericht in de nieuwsbrief van inoverheid.nl werd verwezen naar de bron: IntermediairPW, een blad voor P&O-professionals.

Op die site viel mij op dat er niet werd gesproken van ‘uit onderzoek’ maar van ‘uit Canadees onderzoek’. Misschien mijn fout om er meteen maar vanuit te gaan dat het een Nederlands onderzoek betrof onder Nederlandse  werknemers, maar toch. Nu het een Canadees onderzoek betrof werd het voor mij gevoelsmatig toch een beetje een ‘ander’ verhaal.

Ik klikte verder naar de Canadese bron, the Montreal Gazette: The survey was developed by Accountemps, a staffing service for temporary workers.

Ja, hallo!

Ik dacht aan het ontzettend flauwe spelletje tijdens kinderfeestjes: een zin van persoon op persoon doorfluisteren en constateren dat er aan het eind helemaal niets meer over is van de beginzin.

Een knap staaltje: uit z’n verband rukken.

Was ik er nog bijna ingetrapt ook!