074

Sinds er wordt gesproken over een derde ramp in Japan na de aardbeving en de tsunami, namelijk ontploffingen in kerncentrales, moet ik steeds denken aan mijn Nederlandse boekenlijst voor het Vwo-examen. Die link kan ik uitleggen.

Van één schrijver moesten we drie verschillende titels lezen (en van zo’n 15 andere auteurs één titel). Hoe ik bij Jos Vandeloo terecht kwam destijds, weet ik niet. Waarschijnlijk viel mijn oog héél toevallig op drie boeken naast elkaar van deze auteur. Als ik de bieb of de afdeling van de andere kant was binnengewandeld, had ik misschien drie boeken van Bernlef op de lijst gehad (nu één, de klassieker Hersenschimmen).

Anyway, ik las voor de Nederlandse lijst drie boeken van Jos Vandeloo. De afgelopen dagen zat ik te graven in mijn geheugen naar de titel van dat ene boek van meneer  Vandeloo waarin meerdere personages blootgesteld zijn aan een te hoge dosis radioactieve straling en in quarantaine moeten. Zopas maar aan het googlen geslagen want mooi dat de titel niet boven kwam, ondanks dat het boek enorme indruk op mij heeft gemaakt. Het was het boek ‘Het gevaar’ weet ik inmiddels.

Verder zoekend naar een beschrijving van het boek kwam ik op de site scholieren.com terecht waar boekverslagen staan. Dát was handig geweest… niks niet met een zak dubbeltjes naar de bibliotheek om een boekuittreksel te kopiëren…

En toen las ik naast een samenvatting per hoofdstuk onder andere het volgende, geschreven door een onbekende scholier:

Eerste persoonlijke reactie

Ik vind het een goed boek omdat het echt gebeurd kan zijn. Ook vind ik het een spannend boek, vooral het vluchten is heel spannend. Doordat het boek redelijk grote letters heeft leest het vrij gemakkelijk. Ik vond het ook wel weer een moeilijk boek omdat ik nog nooit een boek had gelezen met een proloog-verhaal-epiloog constructie. In het boek lees je wat er kan gebeuren als mensen aan radioactieve straling worden blootgesteld. Ik leefde met de hoofdpersonen mee, omdat het kan voorkomen dat je zelf ook de stralingsziekte kan krijgen als je in een kerncentrale werkt. Het boek zette me niet echt aan het denken, omdat het boek een gesloten eind heeft en alle personen aan het eind van het boek zijn overleden aan de ziekte. Ik vind dat Jos Vandeloo de personen erg goed beschreven heeft omdat ik me goed in de personages en in het verhaal kon inleven.

En

Onderwerp

Het onderwerp, de radioactieve straling, spreekt mij best wel aan, omdat het tegenwoordig wel eens voor komt dat mensen worden besmet met deze straling. Zoals laatst nog in Japan, waarbij drie mensen zijn besmet. Aan de hand van dit boek kun je de gevolgen hiervan zien. Ik heb niet iets nieuws geleerd omdat ik het meeste van dit onderwerp al wist.

Ineens kwam het oude traumaatje weer boven: het niet ontspannen een boek kunnen lezen in de aanloop naar het mondeling examen Nederlands. Lezen voor de Nederlandse boekenlijst betekende nadenken over het perspectief, de karaktertrekken van de personages, de plaatsen waar het verhaal zich afspeelde. En vooral: letten op metaforen en verwijzingen die de schrijver er niet eens bewust in had geschreven maar die de docenten Nederlands wel degelijk zagen! Bizar.

Omdat er tijdens het mondeling examen altijd vragen werden gesteld die niet terug te vinden waren in de gekopieerde uittreksels moest je wel na ieder hoofdstuk aantekeningen maken. Kortom: lezen voor de lijst was niet ontspannen en helemáál niet leuk.

Na het mondeling examen Nederlands kon het twee kanten opgaan: nooit meer een roman aanraken (voor eeuwig de lol in lezen kwijtgeraakt) of juist aan het lezen slaan (omdat het weer mag ‘voor de leuk’ en de ontspanning).

Op de splitsing nam ik de tweede afslag.