077

Zouden er nog mensen zijn die denken: vroeger was het nog gezellig, met de gordijnen dicht, geen televisie en ganzenbord op tafel? Of weten velen (uit ervaring) best wel, dat spelletjes van alle tijden zijn en nog steeds regelmatig gespeeld worden? En dan bedoel ik geen spellen op de computer, maar de ‘echte’ ouderwetse rond een tafel met een bord, blokjes, pionnen, kaarten, dobbelstenen en dergelijke.

Die vragen kwamen zopas bij me op toen ik via sms een yatzee-afspraak had gemaakt voor vanavond. Ongeveer om de drie weken spelen een vriendin en ik op vrijdag- of zaterdagavond yatzee. Glas port erbij, iets te knabbelen en tussen het dobbelen door pakken we alle onderwerpen even bij de kop: werk, wonen, man, familie en in haar geval de kids, de scheiding en de ex. Vinden we leuk, al meer dan zeven jaar.

Maar daar blijft het niet bij, sinds enige tijd heeft zus een Scrabble-periode. Als ik bij haar ga koffiedrinken, kunnen we nog net voor het avondeten een potje doen. Wanneer ik eens op avond langsga kunnen we zeker twee op een avond spelen! Op de een of andere manier willen zwager en/of neven nooit meedoen…  Raar hoor, we zijn hartstikke gezellig!

Het feit dat ik nog regelmatig een bord- of dobbelspel speel is natuurlijk niet maatgevend voor héél veel mensen, maar toevallig weet ik ook van anderen dat ze nog regelmatig een ‘ouderwetsgezellige avond’ hebben.

In mijn geval zijn de spelletjes alleen even weggeweest in de periode dat ik op het voortgezet onderwijs zat. In de studententijd laaide het vervolgens weer helemaal op: we zaten niet alleen in de studentensociëteit te Rummikubben, Trivianten en te Risken (er werd ook geklaverjast maar dat heeft mij nooit geïnteresseerd), we speelden ook regelmatig bij iemand thuis Kolonisten van Catan. Een deel van het pand waar de studentenvereniging in gevestigd was, werd verhuurd aan een heuse spelletjesvereniging en zo ontstonden ook ‘kruisbestuivingen’. Kortom, spelletjes alom.

De tijd van vier meiden die een avond Catan spelen en in een soort ‘roulatiesysteem’ om de beurt gastvrouw zijn, mis ik wel een beetje. Maar zo gaan die dingen: er komen kinderen, er wordt verhuisd naar forensendorpen, er komen andere bezigheden en verplichtingen. Het afspreken met vier meiden zónder kerels en kinderen maar mét een borrel en een bordspel, is in de praktijk best lastig. Maar binnenkort ga ik wel weer eens een poging wagen!

En tot die tijd Scrabble en … YATZEE!!!