Gisteren zaten we in de zon bij de strandtent boven Buren op Ameland – ik had kunnen zeggen dat we héérlijk in de zon zaten, maar de wind was superkoud tussen de windschermen en vloerplanken door, dus we verlieten uiteindelijk behoorlijk koud het terras - toen ik binnen babygejengel hoorde. Ik zag een vrouw met een baby op de arm lopen.
“Nee hè, zo’n moeder die d’r baby heeft vermomd als beer!” merkte ik vol ergernis op.
Ik vind baby’s die in een pakje zijn gehesen met op de capuchon bere-oortjes, zo ontzettend zielig. Een baby is geen knuffelbeer maar een mensje, en een baby is ook geen paspop. Dus eigenlijk vind ik vooral de ouder(s)/verzorger(s) nog het allerzieligst…
Deze baby was in een wit pakje geritst.
Ik: “Ze hebben een ijsbeer van ‘m gemaakt!”
Mijn lief: “Een kleine Knut.”
Ik: “Precies!”
Mijn lief: “Knut is dood.”
Dat laatste was mij dus even helemaal ontgaan. Had ik toch iets te weinig op de nieuwssites gekeken.
Na deze dialoog op het terras niet meer aan Knut en de dood van de ijsbeer gedacht, tot zojuist toen de dood van Knut een item was in De Wereld Draait Door, er gezegd werd dat het een trending topic is, en de sterfscene werd getoond.
Nu ben ik dus een beetje bang, dat de baby van gisteren niet geheel toevallig in een wit berepakje met oortjes was verpakt, maar dat het stiekem toch een soort eerbetoon aan een dode ijsbeer is geweest. Ik ben ook een beetje bang, gezien de merchandising die op gang kwam bij de geboorte van Knut, dat witte babyberepakjes met oortjes een rage worden nu Knut er niet meer is.
Arme, arme baby’s.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten