Kijk, een gerbil in de portiek, dat kan ik nog wel aan.
Een poos geleden logeerde neefje J. bij mij en bij het binnenstappen van de portiek riep ‘ie: “Hé, een muis.” Toen we iets dichterbij kwamen zagen we dat het een gerbil was. Niet een huisdier dat iedereen direct kan identificeren denk ik, maar toevallig heeft J. thuis ook gerbils dus dan kun je zo’n woenstijnratje wel onderscheiden van een hamster en een muis. We lokten de gerbil met wat brood in een grote plastic bak met deksel (maar wel zo dat er nog verse zuurstof in de bak stroomde) en J. nam de gerbil mee naar huis. Gerbils kunnen namelijk niet alleen leven; dan gaan ze dood van eenzaamheid. Maar wat bleek: even een derde gerbil aan een paar toevoegen kan niet, dus uiteindelijk ging de gerbil naar een fokker die hem (of haar) heeft gekoppeld aan een andere gerbil, en het stel leefde nog lang en gelukkig.
Vandaag liep ik voor de tweede keer deze dag de portiektrap naar beneden – ik was al naar de supermarkt geweest en dus twee keer door de voordeur gekomen – toen ik rechts van de voordeur ineens iets vreemds zag. Het was bijna een meter lang, rond, anderhalve centimeter doorsnee en het lag een beetje gekronkeld langs de muur. Mijn eerste gedachte: SLANG!!!
Ik ging op anderhalve meter afstand op de eerste tree staan en keek nog eens goed. Het moest bijna wel zo zijn… Om het zeker te weten haalde ik de digitale camera en wat eten. Op de ingezoomde foto was toch heel duidelijk een slangenhuidje, een slangenkop én een oplichtend oogje te zien. Op het toegooien van eten reageerde het ding niet. Nu was dus nog de vraag: is ‘ie echt of van rubber? En de vervolgvraag: als ‘ie echt is, is ‘ie dan dood of levend?
Binnen het half uur kwam de dierenambulance… dat had ik misschien zelf ook kunnen bedenken, maar ‘politie’ was dus als eerste in mij opgekomen… De dame en heer trokken dikke rubberen handschoenen aan en de vrouw was vervolgens het heldhaftigst. Ze probeerde de slang achter zijn kop beet te pakken: HET KRONKELDE! HET LEEFDE! Toen kwam de man in actie met zo’n grijpertje. Dat ging hartstikke goed, en hij deed de slang in een blauwe kist met luchtgaten. Die luchtgaten bleken iets te groot te zijn want het beest kronkelde er gewoon doorheen naar buiten (en ik ontdekte dat ik een echt meisje ben, want ik slaakte iets van gilletjes. Errug!) Uit het schattige zwart-witte kittenkistje met afbeelding van poezenpootjes kon ‘ie daarna niet ontsnappen.
Nu is mijn theorie: de eerder gevonden gerbil was voer voor de slang… en de eigenaar van slang en gerbil is nogal laks met het sluiten van deurtjes van dierenverblijven.
Vraag 1: wat voor slang is het?
Vraag 1: wat voor slang is het?
Boswachter André Donker weet alles van flora en fauna en is altijd bereikbaar via twitter, dus de foto’s inmiddels aan hem voorgelegd: “lijkt op gele rattenslang. Geen wilde maar een ontsnapt exemplaar”
Vraag 2: eet deze soort gerbils?
Boswachter Donker: “ja die lusten ze wel! Had de slang maar gebracht zucht.... Mooi beest”
Dat laatste ga ik onthouden. Alhoewel, ik heb boswachter Donker al eens gebeld toen ik een loslopende hond in het Drents-Friese Wold vond, afgelopen oktober. Waarom word ik binnen een jaar geconfronteerd met drie loslopende/losliggende dieren die op die plek en op dat moment niet los horen te zijn?
Anyway, het eerste deel van mijn theorie zou kunnen kloppen. Nu het tweede deel – wie past hier in de buurt niet goed op zijn/haar dieren – nog oplossen.
Ik verwacht over een aantal maanden een leguaan in de portiek…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten