Tijdens de vakantie ging het schrijven gewoon door, alleen dan op de old school manier met pen en papier. De blogs 146 tot en met 160 (-152) zijn dan ook later overgetikt als ‘vakantieblogs’
22 juni 2011 (2)
Nou, dit is wel bijzonder frustrerend…
Gisteravond hoorden we al muziek over de velden naar onze vakantie’ranch’ golven. Het was niet hinderlijk, het was er gewoon en de operamuziek van de villa links combineerde er prima mee. Maar vanavond is de muziek anders… het is niet zoals gisteren van een cd, maar het is live. Het is feest verderop ‘in the country’, na een solo wordt geapplaudisseerd, na een nummer wordt gejoeld.
We horen een viool en een akoestische gitaar, we horen een ‘kuntrysong’. We willen er naartoe! Maar mijn lief zit aan de whiskey-cola en ik aan de rosé met bubbels, dus we kunnen niet meer in de auto stappen, fietsen kennen ze hier niet en de ranch waar de live-countrymusic is, is te ver om te lopen. Het is op gehoorafstand, het is er gezellig, het is bijna aan te raken en toch kunnen we er niet naartoe…
We troosten elkaar met de woorden: “Het zijn vast Amerikaanse countryartiesten en die komen niet voor een gig over, dus morgenavond spelen ze vast nog een keer.”
En: “Morgenochtend rijden we even langs om te kijken of er iets staat aangeplakt. In plaats van thuis bbq-en gaan we morgen daar aan de grill met live-muziek.”
En: “Morgen gaan we immers pas naar de leermarkt in Inca en scoren we die toffe cowboylaarzen pas die dan morgenavond aan kunnen! Vanavond zouden we op gympies staan!”
En daar zitten we dan op de veranda die de afgelopen avonden zo rustgevend was. Ineens moeten we ‘weg’ maar kunnen we niet. Zit ik te bloggen en heeft mijn lief inspiratie voor een nieuw kuntrynummer: It’s too far to walk, and we are too drunk to drive.
Dat is dan wel weer positief aan de frustrerende situatie: het inspireert.
Na ieder nummer dat eindigt in applaus kijken we elkaar mistroostig aan: we willen dáár zijn en nee, geen van tweeën kan nu achter het stuur kruipen. De Sire-reclame heeft zijn nut bewezen.
We schenken nog maar een whiskey-cola en een rosé met bubbels in… op morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten