Het was even stil op de blogpagina 365… geen vakantie, maar een lichamelijk akkefietje waarvoor ik even onder het mes moest, een nachtje in het MCL mocht vertoeven en waarvan ik in mijn ogen best lang moet herstellen. Laptoppen ging even niet, met pen en papier schrijven wel, dus het ‘bloggen’ ging min of meer door…
180 t/m ? zijn ‘ziekteblogs’
De afspraak stond al zo lang en ik wilde ‘m niet afzeggen omdat het de laatste keer zou zijn bij deze specialist. Na de zomer zou hij namelijk met pensioen gaan (of vervroegd stoppen, geen idee van welke regeling hij gebruik ging maken).
Omdat ik ruim twee dagen na de operatie nog niet bepaald mobiel ben en niet kan autorijden is uit ‘de hulptroep’ zus ingevlogen om mij naar de specialist te rijden. Op mijn verzoek heeft ze een doosje ‘merci’ gekocht voor de vertrekkende darmspecialist, zodat ik hem kan bedanken voor de goede zorgen! Ze heeft er nog heel subtiel een extra strikje opgeplakt. “Mocht wel hè?”
Omdat er wel eens een verband zou kunnen bestaan tussen de Colitis Ulcerosa (zie ook blog 040, waarin overigens staat dat ik geen medicijnen neem, maar dat heeft nog geen maand geduurd hoor. Vond de specialist niet zo verstandige move, dus ik neem ’s ochtends weer trouw mijn granu-korreltjes) en het akkefietje waaraan ik geopereerd ben wil de specialist me binnen drie maanden weer op spreekuur hebben. “Maar dan bent u hier toch niet meer werkzaam? Ik heb vandaag een klein afscheidscadeautje meegenomen!”
Tsja… de opvolging is nog niet rond, dus hij blijft voorlopig nog twee dagen in de week waarnemen… Uiteindelijk komt het hoge woord er uit… hij wil eigenlijk ook helemaal nog niet stoppen met werken.
Woehoe! Ik blij! Ik ben namelijk zeer gesteld op deze bijzondere meneer, die in eerste instantie heel zakelijk en stug lijkt – een echte ouderwetse wetenschapper – maar waarbij het mij toch iedere keer weer lukt om hem te ontdooien.
Ook al heeft hij de operatie van ruim twee dagen geleden niet uitgevoerd, vraag ik toch raad over de behoorlijk grote, open wond die ik drie keer daags moet schoonmaken. Een nogal pijnlijke bezigheid.
“Sodawater! Die jongere artsen willen daar niet aan omdat het niet wetenschappelijk bewezen is, maar ik zeg altijd sodawater of Biotex. Ik weet alleen niet meer of het de blauwe of de groene Biotex is.”
Nou,dan hoef ik toch niet verder uit te leggen waarom ik blij ben dat deze ‘ouwe’ specialist nog even blijft! Geweldig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten