Ja, ik ben er inmiddels toch wel een beetje aan verslingerd geraakt. Vind het moeilijk om toe te geven, want ja, ik heb het over een programma op televisie. In beginsel wil ik niet dat een programma op een of andere manier bepalend of ‘dwingend’ wordt. Nu is er vandaag de dag een groot voordeel ten opzichte van een aantal jaren geleden: door Uitzending gemist bepaalt de televisie niet meer het ritme, het tijdstip, de dag- of avondindeling. Ik durf mijn hand er bijna voor in het vuur te steken dat ik het nooit heb gedaan, maar ik heb wel eens te horen gekregen aan de telefoon dat de ander wilde kappen met bellen omdat een televisieprogramma startte. Ik was zwaar beledigd: de tv was belangrijker dan ik! Doe even normaal!
Anyways, ruim twee weken geleden is de tweede serie In therapie gestart. Van de vorige serie heb ik precies 0 seconden gezien, maar dit jaar was ik bij de start nèt geopereerd en lag ik toch maar wat op de bank. Bleek de uitzending van de avond ervoor herhaald te worden rond 12.30 uur. En zo zag ik de eerste uitzendingen steeds zo mooi rond het middaguur. Voor mij is 22.45 uur namelijk echt iets te laat. Inmiddels ben ik weer aan het werk en lukt het dus niet de originele uitzending te zien en ook niet de herhaling van 12.30 uur, maar dan is er altijd nog Uitzending gemist op internet. De afgelopen dagen heb ik In therapie gezien op door mij gekozen tijdstippen.
Wat een sublieme serie! Het idee van ieder zijn vaste dag, waardoor je weer uit kunt zien naar de volgende afspraak van Paul, Sascha, Olivier en zijn ouders, Wouter en Marit met hun therapeut Jonathan. De gesprekken: wat een ontzettend goede scenarioschrijfster! Misschien nu toch ook maar eens een boek van Marion Pauw lezen… Wat een spanning: hoe ontwikkelen de gesprekken zich? Wat is er aan de hand met de cliënten, waardoor, waarom, hoezo? Wat een geweldige acteurs. Ja, ik noem ze wel acteurs maar ik word iedere keer weer zo in de aflevering gezogen, dat ik hen al bijna niet meer als karakters zie maar als echt.
Wie dat wil kan ook daadwerkelijk ‘blokken’ dat het om karakters gaat. Wie dat wil kan verder gaan in het zich laten meeslepen door de serie. Wie dat wil kan namelijk de karakters Paul, Sascha, Olivier, Wouter en Marit volgen via Twitter, Facebook en Hyves. Daarnaast is met een app de telefoon van de therapeut toegankelijk (voicemailberichten, e-mails, smsjes etc.)
Even voor de zekerheid, dat iedereen het goed begrijpt: het gaat om karakters hè. Dus de mensen achter de Twitter-, Facebook-, en Hyvesaccounts zijn niet echt… Het zijn accounts van fantasiefiguren. De app geeft dus ook toegang tot een niet-echte telefoon van een niet-echt persoon…
Hoe leuk bedacht ook, dat gaat wel een beetje ver. Zij die vroeger nooit fantasievrienden hebben gehad, krijgen als volwassen mensen de fantasiefiguren alsnog aangereikt.
Ik zeg: tijd voor een therapietje ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten