212

Zoooo, dat maakt hebberig!
Afgelopen zaterdag zag ik een advertentie in de krant, van een veiligsite van (voornamelijk) faillissementen. Dus geen Ebay of Marktplaats met meuk van particulieren, maar een site met goederen van bedrijven die over de kop zijn gegaan. Complete inventarissen en alle goederen die op naam van het bedrijf staan, worden aangeboden en per opbod verkocht. Op de betreffende site zijn op dit moment acht veilingen gaande, waaronder de veiling van een muziekzaak. Een vleugel waarop het hoogste bod nu € 300,- is, een klarinet waarop nu 20 klinkende euro's zijn geboden, een piccolo 'doet' een tientje... verdrietig lage prijzen. Er komen nog 16% veiligkosten bovenop en vervolgens 19% BTW, maar dan nog zijn die prijzen natuurlijk een lachertje.

Ik sneupte door de online-catalogus op internet van deze muziekwinkelveiling en ineens ging mijn hart sneller kloppen. Ik zag afbeeldingen van: Bugels!
Ooit, in een ver, ver verleden zat ik op een fanfarekorps - Aurora, dat door een gebrek aan leden al niet meer bestaat - en speelde ik Bugel. Tot ik ging puberen en het fanfarekorps echt te suf vond... Tot groot verdriet van hait, die de drie dochters doch redelijk gepushed had bij de fanfare te gaan, beëindigde ik het lidmaatschap. De Bugel werd min of meer in de wilgen gehangen. Nog heel enkel blies ik een deuntje op de Bugel van zussie.

Inmiddels zal het lastig zijn om een noot hoger dan de hoge C er uit te persen, want de lippen aanspannen voor het toveren van een heldere noot uit de hoorn vraagt nogal wat oefening... toen ik op de fanfare zat zo'n uur per dag repeteren in het hok. De halve buurt kon meegenieten door het niet-geïsoleerde dak van golfplaten. Zover ik weet vond buurvrouw Wagenaar het prachtig wanneer we muziek maakten (hait op orgel of Es-bas, zus op alt-sax, zussie en ik op Bugel)... ik denk dat het mij mateloos zou irriteren...
En dus zal ik de Bugel waar ik op geboden heb, en waarvan ik hoop dat het mijn bezit wordt, niet bespelen in mijn appartement in de binnenstad. Zoals daar ook een piano onaangeroerd staat, uit medeleven met de onder- en bovenburen... De woning van schoonmoeders biedt echter wel kansen voor een tweede muzikale carriere. Ik ga alvast oefenen op 'iemand héél lief aankijken' :-)