'Sinds jaar en dag' is zwaar overdreven, maar al wel een aantal jaren gaat mijn lief eens in de week, meestal op een vaste dag, oefenen met de band. Dat vindt plaats in de oefenruimte, en die is daar waar een oefenruimte hoort te zijn: in the middle of nowhere in de schuur van een agrarisch bedrijf. Kunnen ze helemaal 'los' gaan.
Er zijn van die dingen, die je niet moet willen delen, omdat dan 'de magie' weg is.
Bij optredens moet niet altijd de wederhelft aanwezig zijn. Slechts af en toe belangstelling tonen en genieten van een avond muziek gemaakt door lief en consorten is prima. Maar altijd aanwezig zijn en daarmee de band van de bandleden doorkruisen, is niet oké. Met andere woorden: voorkom het Yoko Ono effect.
Daarnaast: bij het repeteren van een band horen geen anderen aanwezig te zijn, dan de bandleden! Of het nu een kennis, familielid, vriend of wederhelft is: het laat de magie met een knip met de vingers verdwijnen.
En dus was ik nog nooit in de oefenruimte geweest en 'kende' ik deze alleen van verhalen.
Inderdaad: 'was' en 'kende', want vanmiddag moest mijn lief een versterker ophalen uit de oefenruimte en ging ik mee. Gewoon omdat het gezellig was om er even samen naar toe te rijden, en om een beeld te krijgen van de plek waar lief musiceert. Het bijwonen van een repetitie is dus not done, maar het bekijken van de ruimte op een geheel ander moment, is prima. Een goede verstaander, snapt dat verschil.
Tsja en wie dat niet snapt... dat is waarschijnlijk degene die als enige zijn vriendin meeneemt naar een pokeravond van 'de mannen', of is degene die haar vriend meeneemt naar een avond met 'de meiden' in de bioscoop...
Het was een mooie oefenruimte! Niet alleen op een plek waar deze hoort te zijn (in the middle of nowhere in de schuur van een agrarisch bedrijf), maar ook ingericht 'zoals dat hoort', met naast de benodigde instrumenten en apparatuur een concertposter, aandenkens (vlag, briefje, kaartje, spiegel), een barretje én... setlists! Ze lagen er op een muziekbox, als stille getuigen van optredens.
Er zijn van die dingen, die je niet moet willen delen, omdat dan 'de magie' weg is.
Bij optredens moet niet altijd de wederhelft aanwezig zijn. Slechts af en toe belangstelling tonen en genieten van een avond muziek gemaakt door lief en consorten is prima. Maar altijd aanwezig zijn en daarmee de band van de bandleden doorkruisen, is niet oké. Met andere woorden: voorkom het Yoko Ono effect.
Daarnaast: bij het repeteren van een band horen geen anderen aanwezig te zijn, dan de bandleden! Of het nu een kennis, familielid, vriend of wederhelft is: het laat de magie met een knip met de vingers verdwijnen.
En dus was ik nog nooit in de oefenruimte geweest en 'kende' ik deze alleen van verhalen.
Inderdaad: 'was' en 'kende', want vanmiddag moest mijn lief een versterker ophalen uit de oefenruimte en ging ik mee. Gewoon omdat het gezellig was om er even samen naar toe te rijden, en om een beeld te krijgen van de plek waar lief musiceert. Het bijwonen van een repetitie is dus not done, maar het bekijken van de ruimte op een geheel ander moment, is prima. Een goede verstaander, snapt dat verschil.
Tsja en wie dat niet snapt... dat is waarschijnlijk degene die als enige zijn vriendin meeneemt naar een pokeravond van 'de mannen', of is degene die haar vriend meeneemt naar een avond met 'de meiden' in de bioscoop...
Het was een mooie oefenruimte! Niet alleen op een plek waar deze hoort te zijn (in the middle of nowhere in de schuur van een agrarisch bedrijf), maar ook ingericht 'zoals dat hoort', met naast de benodigde instrumenten en apparatuur een concertposter, aandenkens (vlag, briefje, kaartje, spiegel), een barretje én... setlists! Ze lagen er op een muziekbox, als stille getuigen van optredens.
Dog eat Dog
Say Those Words
Songs For The Broken Hearted
Tougher Than The Rest
Quality Time
Moving On
I Don't Need You Anymore
Ready For The Ride
What Do You Want Me To Say
A Little Bit
Van de eerste set herkende ik twee titels niet. Tijd om weer eens naar een optreden te gaan! Medio november spelen ze weer op redelijke rijafstand, dus dan moest het er maar weer eens 'van komen'!
Graag tot ziens in Café de Sluys in Munnikezijl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten