Uiteindelijk was het vandaag – zondag 7 augustus 2011 – best heel mooi weer. Die paar buien stelden niet zoveel voor. Afgelopen week waren de verwachtingen voor het weekend echter ‘erbarmelijk’ en ‘herfstachtig’ dus we hadden ons ‘musealijstje’ er alweer bij gepakt. Het gevangenismuseum in Veenhuizen stond er onder andere nog op, en daar reden we dan ook naartoe! Dat werd niet ‘in een streep’ want eerst werden we omgeleid vanwege wegwerkzaamheden en vervolgens was het eerste bordje naar het gevangenismuseum wel héél bescheiden, dus we reden finaal langs de juiste afslag en het dorp voorbij.
In het museum kochten we de toegangskaartjes, een bezoekersgidsje en kaartjes voor een bezoek aan ‘rode pannen’ onder leiding van een gids. Géén idee wat we ons bij dat laatste moesten voorstellen, maar we wilden het allemaal beleven!
Mijn oordeel over het museum in een notendop: het gevangenismuseum is in een prachtig gebouw gehuisvest en het tentoonstellingsmateriaal is mooi en verzorgd. Veel hout en roestvrij staal. Bij een aantal onderdelen was men weer doorgeschoten in de techniek. Dat is mij al vaker opgevallen in musea. Zo konden bepaalde filmpjes worden gestart door de toegangskaart met barcode in een lezer te steken… dat kan natuurlijk ook met een doodeenvoudige startknop. Het viel in dit museum nog mee, maar we zijn wel eens ergens helemaal tureluurs geworden van de ‘techniek’, de ‘interactiviteit’ en de ‘spelletjes’. Dat je denkt: had maar gewoon een foto opgehangen met een bondige tekst er naast. Al die lichtjes, bliepjes, filmpjes, knopjes, beeldschermen, koptelefoons en touchscreens hoeven niet. Het middel was toen belangrijker geworden dan de boodschap. Nou zó erg was het dus niet in Veenhuizen… hier was iets anders mis met de boodschap. En wel: er was niet één boodschap, maar er waren er circa acht.
Het gevangenismuseum gaat in ongeveer acht ruimtes in op de volgende zaken:
- straffen tot begin 19e eeuw
- ontwikkelingen in Veenhuizen
- cellulair systeem
- het Nederlandse strafrecht
- straffen in de 20e en 21e eeuw
- hedendaagse detentie
En dan was er nog een tentoonstelling met oude foto’s van Veenhuizen en was gevangenis ‘de rode pannen’ onder leiding van een gids te bezichtigen.
Van alle onderdelen kreeg ik ‘iets’ voorgeschoteld… en daardoor eigenlijk net niets.
Beetje jammer.
Kiezen is natuurlijk heel erg moeilijk. Snap ik wel. Maar ben bang dat het voor het gevangenismuseum beter is, om over minder items méér te vertellen.
En die andere items, tsja, die moeten dan misschien elders – onder een andere naam – uitgewerkt worden.
Tot zover mijn mening en gratis advies ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten