In 1999 reisde ik voor de eerste keer naar het vakantieverblijf van zus, zwager en de toen nog wel hele kleine neven (kleuters). Ze stonden met de caravan in Hattem en ik verbleef precies een nacht bij hen op de camping, in mijn eigen tent naast hen. Ik weet nog goed dat ik de lenzenvloeistof was vergeten. Heel veel meer is mij van die korte logeerpartij niet bijgebleven…
De jaren daarna kwam het niet van een vakantiebezoek, of bedachten we het gewoon niet. Tot 2002. Ze stonden op een camping in Arnhem en ik verbleef toen zeker twee nachten in de eigen tent bij hen op de camping. En toen was het spreekwoordelijke hek van de dam, in positieve zin. Ieder jaar reisde ik minstens een weekend af naar de camping waar zus en zwager stonden met de steeds groter wordende neven. En omdat de jongens groter en ouder werden, konden ze ook wel wat verder reizen. Een weekend ‘Arnhem’ werd bijvoorbeeld een weekend Zuid-Limburg, Luxemburg, Eiffel en Cochem. Het was allemaal prima te bereizen.
En toen… gingen ze op vakantie naar Italië. Bij het boeken had neef K nog gezegd (hoewel hij het nu waarschijnlijk niet meer weet): “Maar dan kan tante niet langskomen”. Nah, dat is toch ontzettend lief! Maar hij had wel gelijk: even in de auto stappen voor een weekend buurten bij hen op de vakantiebestemming zat er dat jaar niet in… en de jaren erna ook niet meer doordat ze niet meer (echt) op vakantie gingen.
Vandaag smste ik - voordat ik in de auto stapte om van werk naar huis te rijden - naar de oudste neef om te vragen of hij en zijn vriendin ‘thuis’ in de caravan waren en theevisite konden ‘gebruiken’. Een t-drinker, dus. Ze verblijven precies halverwege mijn route (zie ook blog 190). Ik kon langs komen en op mijn vraag of ik nog iets voor hen mee moest nemen uit de winkel kreeg ik een ‘nee, bedankt’. Maar kon het toch niet laten… dus het werd een fles Coca Cola, twee zakken chips, een cake met chocolade, Sultana’s en snoepmix. Heel gezond! Nu bleek dat zus ook een hele doos eten had meegegeven, dus ze zouden er zo nog een paar dagen aan vast kunnen plakken wat betreft de proviand…
Anyways, de pot thee stond klaar, drie kopjes en lekkere koeken! Ze hadden het prima voor elkaar en ik vond het hartstikke leuk bij hen op de thee in de voortent. Na een half uur liet ik hen weer alleen.
Ik heb al eens opgezocht wanneer er sprake is van een traditie, en een van de definities is dat iets van de ene op de andere generatie wordt overgedragen. Zou nu ik niet ontvangen werd op de camping door mijn zus maar door haar zoon, ook sprake zijn van een traditie?
Ik vind 'm nu al mooi! ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten