180

Het was even stil op de blogpagina 365… geen vakantie, maar een lichamelijk akkefietje waarvoor ik even onder het mes moest, een nachtje in het MCL mocht vertoeven en waarvan ik in mijn ogen best lang moet herstellen. Laptoppen ging even niet, met pen en papier schrijven wel, dus het ‘bloggen’ ging min of meer door…

180 t/m ?  zijn ‘ziekteblogs’

Na twee weken extreme moeheid en groeiende pijn ging ik naar de huisarts. Hij schreef een soort van antibiotica voor maar voorspelde al min of meer dat het niet meer zou baten en dat een gang naar de chirurg waarschijnlijk de volgende stap zou zijn. Drie dagen later – op zaterdag – wist ik genoeg: de pijn werd alleen maar erger en wachten tot maandag zou niet meer ‘gaan’. Om tien over drie kon ik bij de huisartsenpost, gevestigd in het Medisch Centrum Leeuwarden, terecht.

De citymarketingslogan van de stad waarin ik woon is, ‘Kijk, dat is het mooie van Leeuwarden’.

Wat is het mooie van Leeuwarden dan? De betreffende zaterdag dat ik naar de huisartsenpost moest kon ik het niet vertellen! Wél het vervelende: bruggen die lange tijd open staan voor een vaarevenement, waardoor het wegverkeer in de binnenstad en een behoorlijke cirkel er omheen volledig stil staat en ontregeld is. Mijn lief kon niet in de auto bij mij komen en mij vervolgens naar het MCL rijden omdat in genoemd gebied alle auto’s een grote file vormden. Een taxi bellen had geen nut, want die stonden ook vast, evenals de bussen. Enige mogelijkheid: op de fiets door de regen, ook al deed fietsen erge pijn…

Ik ben wel zo wraakzuchtig om te denken: gelukkig is dat hele bootjesevenement van 23-25 juli door de regen volledig in het water gevallen! Net goed! En dan ook nog durven te  melden ‘dat de verwachte verkeerschaos was uitgebleven’! Nou beste mensen, het was wel degelijk een verkeerschaos op de weg door openstaande bruggen. En ik heb geen idee hoe brandweer, ambulance en politie toen snel ter plaatse kwamen of konden komen. Hebben de bedenkers van dat bootjegebeuren daar überhaupt over nagedacht?

Anyway, na een pijnlijke rit op de fiets kwam ik totaal verregend bij de huisartsenpost aan, waar ik snel werd geholpen door een ‘doorpakkende’ huisarts. Na de woorden: “Door naar spoedeisende eerste hulp” moest ik even een controlevraag stellen… “Nu?”

“Ja, nu”.

O-ké… en ik dacht aan mijn arme lief die zich zat op te vreten in de auto, vastzittend in/door ‘het mooie van Leeuwarden’.