Het is alweer een aantal weken geleden, dat ik ineens op een avond een vreemd geluid hoorde.
Het was een bijzonder, hoog geluid, buiten, aan de achterzijde van het appartement.
Toen ik de achterdeur opende was er zelfs sprake van een mooi kabaal: honderden zwarte vogeltjes hadden de bomen van de stadsbinnentuin gevonden.
Ik had zoals Tommy Wieringa de Basisgids Flora en Fauna van Nederland kunnen raadplegen… als ik die had gehad.
Schoonmoeders weet álles van bijna alle dieren dus die kon mij vertellen dat het hier spreeuwen betreft. Ach ja, natuurlijk. Heel diep verstopt, ergens in mijn hoofd, zat de term ‘spreeuwenzwermen’ nog. Honderden zo niet duizenden dansende vogels, die samen een mooi ballet uitvoeren. Een aantal jaren geleden zag ik het voor de eerste keer, toen ze boven en rond het Rengerspark zwermden, waardoor de bewoners van de omliggende straten zich alleen met een paraplu op of regenpak aan, op straat konden begeven.
Dat zwermen heb ik hier nog niet meegemaakt; daarvoor kom ik dan weer net te laat thuis van het werk. En in het weekend ben ik blijkbaar nooit tegen schemering op straat…
Best jammer, want op internet vond ik een artikel over de honderdduizenden spreeuwen die in de herfst zwermen boven Rome, en daarin werd gesproken over: Een spektakel, een gratis schouwspel. Een spiritueel ogenblik. Een blik in de hemel, een stap in het paradijs.
Doe mij die blik in de hemel en de stap in het paradijs maar. Kan mij er totaal géén voorstelling van maken, dus wanneer de spreeuwen in de stadsbinnentuin dat op simpele wijze kunnen voordoen, lijkt mij dat top!
Tot dat moment blijf ik gewoon wel lekker genieten van het gekwetter.
Best gezellig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten