Ik kan het niet helpen, maar iedere keer wanneer ik iemand op radio of tv de naam hoor zeggen van de afgebrande chemiefabriek in Moerdijk, heb ik de associatie: Mummy pak. Ik weet wel dat de schrijfwijze Chemie Pack is, maar ze zeggen zo nadrukkelijk ‘Pak’.
De ie-klank (chemie-mummy) versterkt die associatie.
En sinds vanochtend, iets na 07.00 uur, heb ik nog een associatie.
Radio 1, Maino Remmers beschrijft de situatie:
“Gemmie Pak. Vertrouwde omgang met chemische producten staat er nog trots op het gedeelte wat nog overeind staat. Eerst melden bij de receptie staat er naast de poort. Maar het bedrijfsterrein zelf
lijkt veranderd in een luguber zwembad met een zwarte paarsige vloeistof.
(…)
Brandweermensen staan er nog omheen, volop. Dikke brandslangen liggen er over het bedrijfsterrein. En op het bedrijfsterrein zelf daar is een sloopkraan bezig om gedeelten van het bedrijf om te gooien, uit elkaar te trekken, in ieder geval, ja dat wat er nog staat, vakkundig tegen de grond te werken.
(…)
Eigenlijk is er niks meer van over. Volop sloopkranen er omheen. Ik zie er nu nog eentje staan trouwens.
(…)
Hier en daar gloeit het nog wat na, zou ik het willen noemen.
(…)
Ik ruik een beetje een geur van ja, verpakkingsmateriaal, een plastic, kartonachtig, een weeïge geur. Wat je wel ruikt wanneer je een nieuw apparaat uit de doos haalt.
(…)
Er staat nog wel een meetwagen van de brandweer. Een stukje terug.
(…)
Navrant is het natuurlijk wel, het bedrijf, ‘t is eigenlijk niet meer dan een karkas geworden met heel veel witte plastic bekertjes hier in de berm.”
Van de bijdrage van Maino, live vanuit Moerdijk, meer dan twee minuten en veertig seconden blijft mij bij: de uitspraak van ‘Gemmie Pak’ én de vele plastic bekertjes in de berm. Achtergelaten door de hulpverleners.
De brand in Moerdijk: een jongentje gewikkeld in WC-papier op een berg zwerfvuil…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten