Vorig jaar had ik een scheurkalender. Uiteraard hing ‘ie daar waar negen van de tien Nederlanders zo’n ding ophangen, namelijk in het toilet. Ik had geen ‘humorkalender’ waar ik negen van de tien keer dan de humor niet van inzie, maar de kalender van Onze Taal.
Dat klinkt wellicht als een Nederlandse taalfanaat, iemand die niet van Engelse woorden houdt enzo, maar dat valt mee hoor. Alhoewel: aan het verkeerd gebruik van ‘hun’ in plaats van ‘hen’ erger ik mij mateloos. En dat wordt dus écht heel vaak verkeerd gebruikt. Mijn lief heeft diezelfde ergernis, dus wanneer wij naar tv kijken en wéér een ‘hun’ horen waar ‘hen’ gezegd moet worden, zeggen we in koor: “HEN”.
Anyway (zie wel, ik vind een Engels woord helemaal niet storend), om de zoveel dagen besteedde de scheurkalender aandacht aan krantenkoppen en zinnen uit advertenties, die door een fout of door het ontbreken van bijvoorbeeld een komma, héél grappig worden (ik gebruik overigens wel eens wat teveel komma’s, maar beter eentje teveel, dan eentje te weinig).
Vandaag dacht ik: aandacht besteden aan teksten op verpakkingen of in gebruiksaanwijzingen en bijsluiters was óók een aardig item (of: 'onderwerp') geweest. Niet om de schrijver of vertaler af te zeiken – gemakkelijk scoren ten koste van iemand anders – maar gewoon omdat iets ‘leuk’ of ‘grappig’ is.
Misschien dat ik dit jaar regelmatig aandacht kan besteden aan wat opvallende taaldingetjes (zonder de Paulien Cornelisse te willen uithangen).
Vandaag heb ik een blik soep opengetrokken. Dat doe ik niet zo vaak, maar er zijn momenten dat een kommetje soep heel lekker is,bijvoorbeeld wanneer een boterham niet in de maag blijft…
Ondanks dat blikvoer bijna een eeuw goed blijft, wilde ik toch even de houdbaarheidsdatum checken (alweer een Engels woord). Op de wikkel stond: Ten minste houdbaar tot: zie bodem.
Sorry hoor, maar de bodem van een blik zit toch écht aan de binnenzijde. Voor een bodem is diepte nodig. Als ik de wikkel letterlijk had genomen, had ik eerst het blik moeten opentrekken en moeten legen in een pannetje, om te kunnen controleren of de inhoud van het pannetje in de prullenbak gekieperd had kunnen worden of dat ik het vuur onder het pannetje kon aansteken. Waarschijnlijk had ik na het openen van het blik al gezien en geroken, of de inhoud nog goed was. Dus dat graven naar de bodem was dan al helemaal niet meer nodig geweest.
Natuurlijk snap ik wel dat er werd bedoel: Ten minste houdbaar tot: zie onderzijde van dit blik.
Maar dat stond er niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten