034

Steevast koop ik een Riepe, wanneer een straatkrantverkoper deze aanbiedt – de Riepe is trouwens een tijdschrift en niet een krant, maar straattijdschriftverkoper klinkt niet. Wanneer ik het nummer al heb, krijgt de verkoper € 2,- en mag hij of zij het tijdschrift houden en nóg eens verkopen.

Meestal komt de Riepe thuis op een stapel te liggen, die later in de oud papierdoos eindigt. Dat is niet de bedoeling… Het uitgeven van de straatkrant is niet alleen een manier om dak- en thuislozen een zakcentje te laten verdienen.  Het is óók een manier om te vertellen over het leven van dak- en thuislozen: het geeft een kijkje in een situatie, in de achtergronden, in ‘dingen’ die dak- en thuislozen bezighouden en waarom. Dat tweede doel wordt niet bereikt wanneer ik het tijdschrift niet lees.

Wanneer ik trouwens naar de supermarkt ga en de verkoper staat voor de ingang, dan ga ik eerst boodschappen doen, zodat ik ook iets voor de verkoper mee kan nemen. Zo heeft een verkoper eens een chocoladeletter in de maag gesplitst gekregen van mij, vlak voor Sinterklaas. En een andere verkoper een pak koeken, vlak voor kerst. Misschien is dat een derde doel: gezien en opgemerkt worden op straat, en een vriendelijk woord of gebaar ontvangen. Dat doet iedereen goed.

Ik dwaal af.

Het januari 2011-nummer heb ik wél opengeslagen en was onder de indruk van het artikel ‘Trotse moeder mist kinderen’. Een aantal fragmenten.

Maria Lakatus is Roma en woont al sinds 2001 in Nederland. Samen met haar man liet ze haar dochter en zoon achter in Roemenië. Het was voor haar erg moeilijk om werk te vinden, ondanks het feit dat zij is opgeleid als dierenarts. Uiteindelijk vertrok Maria naar Nederland, waar zij werkt voor een betere toekomst voor haar kinderen. Ook in Nederland is het lastig voor Roma’s om werk te vinden. Eén van de weinige dingen die zij mogen doen, is straatkranten verkopen. “Ik heb een dochter, die bijna 19 is en een zoon van 15. Zij wonen samen in een appartement in Cluj, Roemenië. De woning is te klein voor ons hele gezin, maar erg belangrijk voor de kinderen. Al het geld dat ik en mijn man verdienen gaat rechtstreeks naar de huur van die woning.” Dochter Maria Tabita Rostas rondt op dit moment het laatste jaar van de middelbare school af. Het is de bedoeling dat ze volgend jaar aan haar bachelor European Studies begint. (…) Sinds Maria Lakatus en haar man in Nederland zijn, zien zij hun kinderen nauwelijks. (…) Maria Lakatus en haar man blijven hard werken in Nederland en proberen het beste voor hun kinderen te doen. “Elke moeder wil een goede toekomst voor haar kinderen. Daar vecht ik al jaren voor door hier de straatkrant te verkopen. Gelukkig delen wij ons huishouden hier met nog een aantal familieleden, waardoor het mogelijk is om al ons verdiende geld naar de kinderen te sturen. Mijn man en ik verkopen de krant in Assen. Daar staan we al een tijd en ik wil iedereen die deze krant van ons koopt dan ook hartelijk bedanken. Het is belangrijk voor ons dat mensen weten wat wij met de opbrengst doen.”

Nu zou iemand kunnen zeggen: “Ook fraai, komt hier om geld te verdienen en stuurt dat dan naar Roemenië. En verder leven van gesubsidieerde instellingen, de verzorgingsstaat Nederland!”

Dat zal ik nooit zeggen.

Ik lees over een vrouw die samen met haar man álles over heeft voor haar kinderen, zonder hun eigenwaarde te verliezen. Ze doen alles wat legaal is, om hun kinderen een betere toekomst te geven, dan hun eigen leven in het hier en nu. Ze brengen daarvoor grote offers: ze hebben hun kinderen in Roemenië achtergelaten (en hebben slechts  af en toe contact met ze via internet) en ze staan op straat de Riepe te verkopen. Dat is vaak geen lolletje.

Ik zie het gebeuren: Riepe-verkopers die volledig genegeerd worden. Er kan nog geen “goedendag” of “succes met de verkoop”  vanaf.

Ik ben bang dat te veel mensen niet weten waarom iemand de straatkrant verkoopt.

Ik ben bang dat te veel mensen denken dat het verdiende geld tóch alleen maar besteed wordt aan zaken waar zij het niet aan uit zouden willen uitgeven.

Ik ben bang dat te veel mensen denken dat dak- en thuislozen toch alleen maar door drank en drugs in deze situatie terecht zijn gekomen.

Juist die mensen zouden eens een aantal artikelen moeten lezen.

Maarja, dat zal niet gebeuren zolang ze deze moeder zomaar voorbij lopen…